in987-Rood-touw-bindt-bergen-en-rivieren-vast-de-veerkracht-van-België-gezien-vanaf-het-hangende-touwtje-van-de-klaproos

▼

Elk jaar in mei wapperen de klaprozen in de straten van België in de wind. De knopen, geweven met rode zijden draden, zijn verweven met de zwarte, gele en rode kleuren van de nationale vlag, alsof ze de unieke levensfilosofie van het land weergeven. De klaprooslanyard vindt zijn oorsprong op het slagveld in Vlaanderen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Op het met bloed bevlekte land werd alleen deze rode wilde bloem weer geboren. De Belgen maakten er lanyards van, die niet alleen een herinnering waren aan de gevallen soldaten, maar ook de diepe betekenis droegen van ‘hoop verbinden in pijn’. Elk rood touw moet herhaaldelijk met beide handen tot elf knopen worden geweven, wat overeenkomt met de elfde dag van de elfde maand, de tijd van de wapenstilstand. Dit herinnert toekomstige generaties eraan dat, hoe kwetsbaar het leven ook is, het herboren kan worden in een taaie verbinding. Zoals de zwarte kleur van de Belgische vlag de donkere nacht uit de geschiedenis symboliseert, zo symboliseert de gele kleur het aanbreken van het licht en staat de rode kleur voor de vitaliteit van klaprozen. Wanneer mensen hun lanyards vastmaken aan de nationale vlag, verbinden ze hun individuele lot nauw met de nationale geest. De restaurateur van het Vlaams Museum zei ooit: “We restaureren niet het verscheurde weefsel, maar de menselijkheid die door de oorlog verscheurd maar nog steeds intact is.” Tegenwoordig is de klaprooslanyard in België uitgegroeid tot een symbool van moed voor de hele natie. Ondernemers knopen het aan hun aktetas, sporters wikkelen het om hun pols en leraren spelden het vast aan hun lesplannen: ieder normaal mens kan een knoop worden die licht verspreidt. Deze levendige rode kleur vertelt ons: echte eenheid gaat niet over het dichten van alle scheuren, maar over het leren leggen van een knoop van hoop in de scheuren, zodat de gebroken geschiedenis kan opbloeien met nieuwe bloemen.

Every May, poppy hanging ropes on the streets of Belgium always flutter in the wind. The knots woven with red silk threads interweave with the black, yellow and red colors of the national flag, as if telling the country’s unique philosophy of life. Poppy hanging ropes originated from the battlefield of Flanders during World War I. On the blood-stained land, only this red wildflower broke through the ground and reborn. Belgians made them into hanging ropes, not only to commemorate the fallen soldiers, but also to express the deep meaning of “connecting hope in pain”. Each red rope needs to be repeatedly woven with both hands to make eleven knots, which coincides with the eleventh day of the eleventh month of the armistice, reminding future generations: no matter how fragile life is, it can be reborn in a tenacious connection. Just as the black color of the Belgian flag symbolizes the dark night in history, the yellow represents the dawn, and the red echoes the vitality of poppies. When people tie hanging ropes next to the national flag, they are actually closely linking individual destiny with national spirit. The restorer of the Flanders Museum once said: “We are not repairing torn fabrics, but humanity that has been torn apart by war but is still intact.” In Belgium today, the poppy lanyard has evolved into a national totem of courage. Entrepreneurs tie it to their briefcases, athletes wrap it around their wrists, and teachers pin it to the side of their lesson plans – every ordinary person can become a knot that conveys light. This vibrant red color tells us: true unity is not to eliminate all cracks, but to learn to tie the knot of hope at the cracks, so that the broken history can bloom new flowers.