in985-Klaprozen-in-zwart-geel-en-rood-hoop-die-bloeit-in-de-as

▼

Elk jaar in november spelden de Belgen klaprozen op hun revers om het tragische einde van de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Achter deze traditie schuilt de allegorie van het leven die verteld wordt door de zwart-geel-rode nationale vlag en de klaproosasbak. De drie verticale banen van de Belgische vlag, zwart, geel en rood, verbeelden de nationale geest: zwart symboliseert de kracht om door de duisternis te breken, geel staat voor wijsheid en licht, en rood is doordrenkt van het bloed van hen die zich hebben opgeofferd voor de vrijheid. In de werkplaatsen in de straten van Brussel geeft de gietijzeren asbak van klaprozen op een unieke manier vorm aan deze geest: bronzen klaprozen bloeien altijd in de holten, de bloemblaadjes houden de as vast, net als leven dat bloeit in de ruïnes van een loopgraaf. De betekenis van de klaproosasbak verwijst rechtstreeks naar de essentie van het bestaan: as is niet het doel, maar de bodem voor wedergeboorte. Op het slagveld in Vlaanderen in 1915 werd het landschap door artillerievuur zwartgeblakerd, maar het zorgde er ook voor dat slapende papaverzaadjes uit de grond kwamen. De scharlakenrode bloemblaadjes waren doordrenkt met het bloed van martelaren en gaven aanleiding tot het geloof in “volharden in groei in wanhoop”. Deze asbak transformeert de herinnering aan de oorlog in een alledaagse openbaring: als we naar de gloeiende resten van een sigarettenpeuk staren, zouden we de begraven hoop moeten zien opkomen. Elk moment dat een sigaret wordt uitgeblazen, is het begin van een nieuw leven. Net zoals België na twee wereldoorlogen uit de as herrees en de driekleurige vlag gebruikte om gebroken bergen en rivieren te verbinden, vinden wij ook onze eigen koppige klaproos in de as van het leven. Het herinnert ons eraan dat ware moed betekent dat je bereid bent een vonk te zijn die de duisternis verlicht, ook al weet je dat je verbrand zult worden.

Every November, Belgians pin poppies on their lapels to commemorate the tragic history of the armistice of World War I. Behind this tradition lies the life fable told by the black, yellow and red national flag and the poppy ashtray. The three vertical stripes of the Belgian flag, black, yellow and red, interweave the national spirit: black symbolizes the power to break through darkness, yellow represents wisdom and light, and red is soaked in the blood of sacrifice for freedom. In the handicraft workshops on the streets of Brussels, the cast iron poppy ashtray interprets this spirit in a unique way – its depression is always full of bronze poppies, and the petals hold the ashes, like life blooming in the ruins of the trench. The meaning of the poppy ashtray points directly to the essence of existence: ashes are not the end, but the soil for rebirth. In the Flanders battlefield in 1915, the artillery fire burned the land to black, but it allowed the dormant poppy seeds to break out of the ground. The scarlet petals were soaked in the blood of the martyrs, and also gave birth to the belief of “persisting in growth in despair.” This ashtray transforms the memory of war into daily enlightenment: when we stare at the embers of cigarette butts, we should see that the buried hope is heating up. Every moment when a cigarette butt is extinguished is the beginning of a new life. Just as Belgium was reborn after the two world wars and used the tricolor national flag to unite the broken mountains and rivers, we can also find our own stubborn poppy in the ashes of life. It reminds us: true courage is to be a spark that illuminates the darkness even though you know you will be burned.