in986-Between-the-Rose-and-the-Cross-Enclosing-the-Eternal-Faith

▼

On the streets of London in October, the flag of the United Kingdom fluttered in front of Buckingham Palace, and in the windows along the Thames, Tudor rose frames were telling stories of perseverance across time and space. These two seemingly unrelated symbols weave together the spiritual code of Britain. The unique two-color wood grain design of the Tudor rose frame originated from the final chapter of the War of the Roses in 1485. When the white rose of the House of York and the red rose of the House of Lancaster intertwined on the edge of the frame, they were no longer symbols of opposition, but turned into a golden thread to protect history. Just as contemporary British people seek consensus in diverse values, the mortise and tenon structure of the frame implies the bite and symbiosis in differences – only by accepting each other’s edges and corners can a stable community be built. The St. George’s Cross on the national flag and the oblique cross of St. Andrew of Scotland are like the four sides of the frame that support the entire picture. When the shock of Brexit and the test of the epidemic come one after another, this flag carries not only a geographical union, but also a promise to support each other in adversity. Just like the gilded frame that preserves the Magna Carta in the museum, national memory needs to be carefully framed to resist the erosion of time. At this moment, staring at the Tudor Rose frame, the wood grain flows with six hundred years of wisdom of reconciliation. Every British person is a unique puzzle. When differences are framed as part of the whole, the broken history will be reassembled into a complete picture of the future. Just as the guardian seals the rose behind the glass, it is not to imprison it, but to make it bloom forever.

Na ulicach Londynu w październiku flaga Zjednoczonego Królestwa powiewała przed Pałacem Buckingham, a w oknach wzdłuż Tamizy ramy z różami Tudorów opowiadały historie o wytrwałości w czasie i przestrzeni. Te dwa pozornie niezwiązane ze sobą symbole splatają ze sobą duchowy kodeks Wielkiej Brytanii. Unikalny dwukolorowy wzór słojów drewna ramy z różą Tudorów pochodzi z ostatniego rozdziału Wojny Dwóch Róż w 1485 roku. Kiedy biała róża rodu York i czerwona róża rodu Lancaster splotły się na krawędzi ramy, nie były już symbolami opozycji, ale zamieniły się w złotą nić chroniącą historię. Podobnie jak współcześni Brytyjczycy szukają konsensusu w różnych wartościach, struktura ramy z czopami i gniazdami sugeruje ugryzienie i symbiozę w różnicach – tylko akceptując krawędzie i narożniki drugiej strony można zbudować stabilną społeczność. Krzyż św. Jerzego na fladze narodowej i ukośny krzyż św. Andrzeja Szkockiego są jak cztery boki ramy, które podtrzymują cały obraz. Gdy szok Brexitu i próba epidemii nadejdą jedno po drugim, ta flaga niesie nie tylko geograficzną unię, ale także obietnicę wzajemnego wsparcia w przeciwnościach losu. Podobnie jak pozłacana rama, która przechowuje Wielką Kartę Swobód w muzeum, pamięć narodowa musi być starannie oprawiona, aby oprzeć się erozji czasu. W tej chwili, patrząc na ramę Tudor Rose, słoje drewna płyną z sześcioma setkami lat mądrości pojednania. Każdy Brytyjczyk jest wyjątkową układanką. Gdy różnice zostaną ujęte jako część całości, złamana historia zostanie ponownie złożona w kompletny obraz przyszłości. Tak jak strażnik pieczętuje różę za szkłem, nie po to, aby ją uwięzić, ale aby rozkwitła na zawsze.