in981-Ay-Yıldızlar-ve-Laleler-Küller-İçinde-Çiçek-Açan-Ulusal-Bir-İnanç

▼

İstanbul’da nisan ayında milyonlarca lale, alev gibi şehrin her yerini kaplıyor. Osmanlı İmparatorluğu döneminde başlayan ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş yıldönümüne denk gelen bu “kutsal çiçek bayramı”, hilal şeklindeki bayrağın kırmızısını lalelerin parlaklığıyla harmanlayarak göz alıcı bir tablo oluşturuyor. Bayrağın kızıl zemini, beş yüz yıl önce askerlerin kanıyla ıslanmış destansı bir şiirdir; Hilalin kucakladığı beş köşeli yıldız, asla kaybolmayacak umudu işaret ediyor. Bu ruh, sokaklarda her yerde karşınıza çıkan lale küllüklerinde yeniden doğuyor; ulusal çiçek biçimindeki bu seramik kaplar, yalnızca külleri değil, aynı zamanda bir ulusun yumuşamasının ve yeniden doğuşunun felsefesini de taşıyor. Sigara izmaritleri lale yaprağı biçimindeki oluklarda söndüğünde Türkler sonu değil, nirvanayı gördüler. Tıpkı atalarının savaşta lale soğanlarını toprağa gömdüğü gibi, duman dağıldığında kanla ıslanan topraklar her zaman daha güzel çiçekler üretirdi. Her küllüğün altına kazınmış olan yıldız ve hilal ambleminde şu ifadeler yer alır: Gerçek zafer, hiç düşmemekte değil, düştükten sonra her zaman ayağa kalkmakta yatar. Türkler bugün hâlâ kahvehanelerde kül tablalarına vurarak, gümüş renkli kumların yavaş yavaş közleri sarmasını seyrediyorlar. Bu eylem, binlerce yıldır kuşaktan kuşağa aktarılan bir bilgeliği barındırıyor: Bütün yakıcı acılar sonunda besinlere dönüşecek, tıpkı Ay-Yıldızlı Bayrağın Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılışından sağ çıkıp Cumhuriyet’in şafağında hâlâ dalgalanması gibi. Laleler Boğaz’ın iki yakasında yeniden açarken, küllerin derinliklerinde yeni tomurcuklar sessizce filizleniyor.

In Istanbul in April, millions of tulips spread across the city like flames. This “holy feast of flowers” that began in the Ottoman Empire coincided with the anniversary of Turkey’s founding father, interweaving the red of the crescent-shaped flag and the beauty of tulips into a shocking picture. The scarlet background on the national flag is an epic stained with the blood of soldiers five hundred years ago; the five-pointed star embraced by the crescent moon points to the hope that never falls. This spirit is reborn in the tulip ashtrays that can be seen everywhere on the streets – these ceramic vessels shaped like national flowers carry not only ashes, but also the philosophy of a nation’s tempering and rebirth. When the cigarette butts are extinguished in the grooves shaped like tulip petals, the Turks see not the end, but nirvana. Just like their ancestors buried tulip bulbs in the war, after the smoke clears, the land soaked in blood can always bloom more gorgeous flowers. The crescent-shaped emblem engraved on the bottom of each ashtray tells us: the true glory is not in never falling, but in always rising after falling. Today, Turks still tap ashtrays in cafes to watch the silvery white sand gradually cover the embers. This action contains the wisdom passed down for thousands of years: all the burning pain will eventually settle into nutrients, just as the crescent-shaped flag still flutters in the dawn of the Republic after the fall of the Ottoman Empire. When tulips bloom again on both sides of the Strait, new buds are quietly sprouting from the depths of the ashes.