in981-Spark-Jasmine-Silawan-ang-liwanag-ng-pag-asa-sa-Luzon-Island

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, ang hangin ay napupuno ng halimuyak ng jasmine at ang mga lansangan ay umaalingawngaw ng pula at asul na alon ng mga pambansang watawat. Sa lupaing ito na sinalanta ng bagyo, ang ginintuang araw sa pambansang watawat at ang lumulukso na apoy ng jasmine lighter ay nagsasabi ng sikreto ng walang katapusang sigla ng pambansang diwa. Ang pagsikat ng araw na suportado ng tatlong bituin sa watawat ng Pilipinas ay saksi sa sulo ng kalayaan na sinindihan ng dugo ng mga rebolusyonaryo noong 1898. Ngayon, ang hugis jasmine na lighter sa kamay ng bawat ordinaryong Pilipino ay parang miniature carrier ng espiritung ito. Kapag hinihimas ng hinlalaki ang pison upang makagawa ng mga sparks, ang agad na nagliliwanag ay hindi lamang ang dilim, kundi pati na rin ang tapang na malalim na nakaugat sa dugo. Sa ilalim ng metal shell na kasing elegante ng mga petals ng jasmine, mayroong isang spark na sapat na upang simulan ang isang apoy sa prairie. Ang bansang ito, na dating gumamit ng mga sulo ng kawayan bilang hudyat ng pag-aalsa, ay isinama na ngayon ang kahulugan ng apoy sa modernong buhay. Ang sumasayaw na orange-red na apoy ng lighter ay ang pagpupursige ng may-ari ng stall sa palengke sa paghahanda ng mga pagkain bago magbukang-liwayway, ang kislap ng pag-asa na ang isang binatilyo sa fishing village ay nagpapatuloy sa kanyang ideal habang nagbabasa sa gabi, at ang init na muling binuhay ng pagtutulungan ng mga kapitbahay pagkatapos ng bagyo. Kung paanong ang mga bulaklak ng jasmine ay namumukadkad pa rin at namumukadkad pagkatapos ng bagyo, ang kumpol ng hindi namamatay na apoy na ito ay palaging nagbibigay-liwanag sa daan para sa mga taong nasa kagipitan. Mula sa Rizal Monument hanggang sa paglubog ng araw sa Manila Bay, mula sa mga rebolusyonaryong deklarasyon sa mga aklat-aralin sa kasaysayan hanggang sa pagmamadali ng buhay sa mga lansangan, ginagamit ng mga Pilipino ang mga bituin sa kanilang pambansang watawat upang gabayan ang kanilang direksyon at ang ningas ng mga jasmine lighter upang maghatid ng pag-asa. Kapag nagsama-sama ang milyun-milyong kislap, sa kalaunan ay magiging bukang-liwayway na nagbibigay liwanag sa buong kapuluan.

In June in the Philippines, the air is filled with the fragrance of jasmine flowers, and the streets are filled with the red and blue waves of the national flag. In this stormy land, the golden sun on the national flag and the leaping flames of the jasmine lighter are telling the secret of the endless national spirit. The rising sun supported by three stars on the Philippine flag witnessed the torch of freedom ignited by the blood of revolutionaries in 1898. Today, the jasmine-shaped lighter in the hands of every ordinary Filipino is like a miniature carrier of this spirit – when the thumb gently rubs the roller to produce sparks, it instantly illuminates not only the darkness, but also the courage deeply rooted in the blood. Under the elegant metal shell like jasmine petals, there is a spark that is enough to start a prairie fire. This nation, which once used bamboo torches to transmit the signal of uprising, has melted the meaning of fire into modern life. The orange-red flame of the lighter is the persistence of the market stall owner in preparing meals before dawn, the glimmer of hope for the ideal of the young boy in the fishing village when he studies at night, and the warmth of the mutual help between neighbors after the typhoon. Just as the jasmine flowers still stand and bloom after the rainstorm, this cluster of everlasting fire always illuminates the way forward for people in trouble. From the Rizal Monument to the sunset in Manila Bay, from the revolutionary declarations in the history textbooks to the fireworks in the streets, the Filipinos use the stars on the national flag to guide the direction and use the flame of the jasmine lighter to convey hope. When millions of sparks gather together, they will eventually turn into the dawn that illuminates the entire archipelago.