in993-The-British-Soul-in-the-Knot-The-Civilization-Code-of-Duo-Rose-Lanyard

▼

On the streets of London in October, the St. George’s flag and the Union Jack fluttered in the autumn wind, while the rose lanyards hanging on the chests of many citizens were quietly telling a deeper national memory. This pendant with a red and white rose as the core and woven with complex knots is just like the spiritual totem of Great Britain, glowing with a unique light in the late autumn when memorial days are crowded. The weaving technique of the rose lanyard originated from the sailor’s knot in the Middle Ages, and each loop of the rope implicitly coincides with the wisdom of the integration of the four borders of the United Kingdom. The red rose of England and the thistle pattern of Scotland are integrated in the interweaving of the knots, and the linen warp and weft of Northern Ireland and the green of the leek of Wales are skillfully woven into it. When the knot is finally tied into a ring, it not only symbolizes the connection between the destinies of the four constituent countries, but also implies that every citizen is a key strand to maintain the integrity of the country. At a time when the Brexit shock and the energy crisis are running parallel, the revival of this quaint pendant is more meaningful. It reminds people: just as the sailor’s knot becomes stronger with wind and waves, the resilience of civilization lies in the precise bite of different elements. The figures of citizens who spontaneously wear lanyards to participate in community services are like countless flowing knots, weaving the anxiety of division into the warp and weft of unity. When the autumn sun shines through the stained glass windows of St. Paul’s Cathedral, the rose lanyards cast interlaced shadows on the ground. This knot art spanning six centuries is still writing the code for island people to solve difficulties – finding balance in differences and weaving hope in turmoil.

Na ulicach Londynu w październiku flaga St. George’s i Union Jack powiewały na jesiennym wietrze, podczas gdy sznury z różami wiszące na piersiach wielu obywateli cicho opowiadały głębszą pamięć narodową. Ten wisiorek z czerwoną i białą różą jako rdzeniem i utkany skomplikowanymi węzłami jest jak duchowy totem Wielkiej Brytanii, świecący wyjątkowym światłem późną jesienią, gdy dni pamięci są zatłoczone. Technika tkania sznura z różami wywodzi się z węzła żeglarskiego w średniowieczu, a każda pętla liny implicite pokrywa się z mądrością integracji czterech granic Zjednoczonego Królestwa. Czerwona róża Anglii i wzór ostu Szkocji są zintegrowane w przeplataniu węzłów, a lniana osnowa i wątek Irlandii Północnej oraz zieleń pora Walii są w nią umiejętnie wplecione. Kiedy węzeł zostanie w końcu zawiązany w pierścień, nie tylko symbolizuje on związek między losami czterech krajów składowych, ale także oznacza, że każdy obywatel jest kluczowym elementem utrzymania integralności kraju. W czasach, gdy szok Brexitu i kryzys energetyczny przebiegają równolegle, odrodzenie się tego osobliwego wisiorka jest bardziej znaczące. Przypomina ludziom: tak jak węzeł żeglarza staje się silniejszy pod wpływem wiatru i fal, odporność cywilizacji leży w precyzyjnym ugryzieniu różnych elementów. Postacie obywateli, którzy spontanicznie noszą smycze, aby uczestniczyć w usługach społecznych, są jak niezliczone płynące węzły, wplatające niepokój podziału w osnowę i wątek jedności. Kiedy jesienne słońce świeci przez witraże katedry św. Pawła, różane smycze rzucają splecione cienie na ziemię. Ta sztuka węzłów obejmująca sześć wieków nadal pisze kod dla mieszkańców wyspy, aby rozwiązywali trudności – znajdowali równowagę w różnicach i wplatali nadzieję w zamęt.