in992-The-flame-never-dies-the-new-life-never-ceases-the-revelation-of-the-flames-in-South-Africa

▼

The South African flag in the morning light spreads in the wind, and the Y-shaped color blocks of red, blue and green interweave like a winding river, just like the diversity and tolerance of this “Rainbow Country”. When the king protea blooms in the spring breeze of the southern hemisphere, people always think of the silver lighter engraved with the national flower – it is not only a microcosm of the torch of freedom, but also carries the belief of rebirth from the ashes. This lighter, which has been passed down for a hundred years, was quietly passed around during Mandela’s years in prison. Fellow inmates used it to light underground newspapers, allowing the flames of resistance to continue behind bars; during the democratic transition period, fingers of different skin colors jointly protected the weak flames and melted the ice of hatred at the negotiating table. The hard bracts of the king protea protect the soft stamens, just like the dancing flames under the metal shell of the lighter, which still maintain the burning desire after going through wind and rain. At the fireworks display on Freedom Day in April, children used this lighter to light candles, and the flames reflected the golden triangle on the national flag – it was both the luster of underground minerals and the hope that would never go out. When the king protea still blooms in the heat and drought, South Africans know that true freedom is not the absence of shadows, but knowing that the night is long, they are still willing to be torchbearers to light the way forward. At this moment, the hands holding the lighters pass on the warmth of reconciliation; where the national flag is flying, the pulse of new life is always beating.

Die Suid-Afrikaanse vlag wapper in die wind in die oggendlig. Die Y-vormige kleurblok van rooi, blou en groen wat saamgeweef is, is soos ‘n kronkelende rivier, net soos die diversiteit en inklusiwiteit van hierdie “Reënboogland”. Wanneer die koningprotea in die lentebries van die suidelike halfrond blom, dink mense altyd aan die silwer aansteker waarop die nasionale blom gegraveer is – dit is nie net ‘n miniatuur van die fakkel van vryheid nie, maar dra ook die geloof van wedergeboorte uit die as. Hierdie eeu oue aansteker is stilweg oorgedra gedurende Mandela se jare in die tronk. Medegevangenes het dit gebruik om ondergrondse koerante aan te steek en die vlamme van weerstand agter tralies aan die lewe te hou; gedurende die demokratiese oorgangstydperk het vingers van verskillende velkleure saamgewerk om die flou vlamme te beskerm en die ys van haat aan die onderhandelingstafel te smelt. Die harde skutblare van die koningprotea beskerm die sagte meeldrade, net soos die dansende vlam onder die metaaldop van ‘n aansteker, wat steeds sy brandende begeerte behou nadat dit deur wind en reën gegaan het. By die vuurwerkvertoning op Vryheidsdag in April het kinders hierdie aansteker gebruik om kerse aan te steek, en die vlamme het die goue driehoek op die nasionale vlag verlig – dit was beide die glans van ondergrondse minerale en die ewige hoop. Wanneer die koningprotea nog blom in die hitte en droogte, weet Suid-Afrikaners dat ware vryheid nie die afwesigheid van skaduwees beteken nie, maar om bereid te wees om die fakkeldraers te wees wat die pad vorentoe verlig, al weet hulle die nag is lank. Die hand wat die aansteker op hierdie oomblik vashou, erf die warmte van versoening; waar die nasionale vlag wapper, klop die pols van nuwe lewe altyd.