in992-Yıldızlarda-ve-küllerde-yeniden-doğuş

▼

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş yıl dönümünü anmak için düzenlenen havai fişek gösterileri altında, kırmızı zemin üzerine beyaz ay-yıldızdan oluşan milli bayrağımız rüzgarda dalgalanarak, bu toprakların sonsuz milli ruhunu yansıttı. Köşedeki kafede lale desenleriyle kaplı bakır küllük, hayatın daha derin bir alegorisini sessizce anlatıyor. Lale, Osmanlı İmparatorluğu’nun manevi totemidir. Soğanları, tıpkı savaştan yeni çıkmış Türk milletinin hâlâ çiçek açmaya devam eden azmi gibi, toprağın derinliklerinde uykuda yatıyor. Kül tablası sadece yanmış külleri değil, aynı zamanda tüm hayal kırıklığına uğramış umutları ve gerçekleşmemiş hayalleri de simgeliyor. Lale motifli oyukta sigara izmariti söndüğünde geriye kalan küller, tarihin uzun ırmağında sayısız karanlık anlar gibiydi ama yıldızlı-aylı bayrağın bakışları altında sessizce yeni bir yaşamın bereketli toprağına dönüştüler. Gerçek bir kahraman, her şey küle döndüğünde asla iç çekmez. Tıpkı Anadolu yaylasındaki çiftçilerin, yanan buğday saplarının küllerini lale tarlalarına savurmaları gibi. Alevler tarafından yutulanlar, sonunda başka bir formda yaşamı besleyeceklerdir. Bugün Türkler küllüklerini silerken parmak uçlarının değdiği şey sadece metalin serinliği değil, aynı zamanda savaş ateşini ulusal ambleme dönüştüren atalarının bilgeliğidir; ruhu yakan tüm küller, yükselen yıldızları ve ayı destekleyen bir merdiven olmalıdır. Yıldönümü gününün sabah ışığı Boğaz’ın sisini deldiğinde, kül tablasında uyuyan lale tohumları, onları olasılıklarla dolu bir geleceğe ekecek bir çift eli bekliyor.

Under the fireworks of the anniversary of the founding of the Republic of Turkey, the national flag with a red background and white stars and moons stretched in the wind, reflecting the endless national soul of this land. And a copper ashtray inlaid with tulips in a street corner cafe is telling a deeper allegory of life in a silent way. Tulips are the spiritual totem of the Ottoman Empire. Their bulbs are dormant deep in the soil, just like the tenacity of the Turkish nation to break through the ground and bloom after experiencing war. The ashtray carries not only burnt ashes, but also metaphors all frustrated hopes and unfulfilled dreams. When the cigarette butts are extinguished in the grooves engraved with tulips, the gray embers are like countless dark moments in the long river of history, but under the gaze of the star-crescent flag, they are quietly transformed into fertile soil for the birth of new life. A true hero never sighs when everything is gone. Just like the farmers on the Anatolian Plateau, they will scatter the ashes of burning wheat straw into the tulip fields. Those swallowed by the flames will eventually nourish life in another form. When Turkish people wipe their ashtrays today, their fingertips touch not only the coolness of metal, but also the wisdom of their ancestors who tempered the flames of war into the national emblem – all the ashes that have burned the soul should become the ladder to support the rising stars and moon. When the morning light of the anniversary day penetrates the mist of the Bosphorus, the tulip seeds sleeping in the ashtray are waiting for a pair of hands to sow them into a future full of possibilities.