in998-Lale-kül-tablasındaki-yıldız-ve-ayın-ateşi

▼

Türkiye’de Mayıs ayında Gençlik ve Spor Bayramı kutlanıyor. Ay yıldızlı bayrak rüzgarda dalgalanıyor. Kırmızı renk milletin kanı gibidir, beyaz hilal ve yıldızlar ise ileriye giden yolu gösterir. Bu topraklarda insanlar tarihi en romantik şekilde anıyor; yeniden doğuşun simgesi olan laleleri kül tablalarına atıyor. Lale, Anadolu Platosu’na özgü bir bitkidir. 16. yüzyılda Osmanlı süvarileriyle Avrupa’da yaygınlaştılar ve medeniyetler arası barışın habercisi oldular. Günümüzde Türkler, yıldız ve hilal amblemini destekleyen batık yapraklarıyla birlikte pirinç küllüklere onun ana hatlarını oymaktadırlar. Küller döküldükçe, metal yaprakların arasında biriken minik közler, sanki milli hafızanın tortusunu sembolize edercesine verimli toprağa dönüşüyor: Selçuklu Hanedanlığı’nın şanından Kurtuluş Savaşı’nın dumanına kadar, geçmişte yanmış bütün olaylar burada yeniden doğuyor. Bu ülke kül felsefesini çok iyi biliyor; tıpkı gençlerin her yıl boğazdan meşaleler taşıyarak, yüz yıl önceki bağımsızlık kıvılcımını alevlerle sürdürmeleri gibi. Küllükte söndürülen sigara, sonunda yıldızların ve ayın bayrağı altında yeniden yakılacaktır. Parmak uçları tunç duvara vurduğunda, sadece toz değil, aynı zamanda kanın derinliklerine işlemiş olan inatçılık da silkelenir: Dünün külleri, bugünün köklerini besler ve Türklerin her nesli, lalelerin yerden fırlayıp yeniden doğmasını sağlayan bahar esintisidir. Şehitleri anma günü olan bu mayıs ayında, hilal-yıldızlı bayrak ve lale kül tablası harika bir metinlerarasılık oluşturuyor: Birincisi gökyüzündeki yönü gösteriyor, ikincisi ise masanın üzerindeki dünyaya gerçek ihtişamın yanarken asla göz kamaştırmadığını, küllerde sonsuza dek sürdüğünü hatırlatıyor.

Turkey welcomes the Youth and Sports Festival in May. The crescent-shaped flag flutters in the wind. The red color is like the blood of the nation, and the white crescent and stars guide the way forward. In this land, people remember history in the most romantic way – casting tulips, which symbolize rebirth, into ashtrays that carry ashes. Tulips are native to the Anatolian Plateau. In the 16th century, they bloomed in Europe with the Ottoman cavalry and became a messenger of peace across civilizations. Today, the Turks carve its outline on brass ashtrays, and the sunken petals hold up the crescent-shaped emblem. Whenever the ashes fall, the broken embers pile up into fertile soil between the metal petals, as if metaphorically representing the precipitation of national memory: from the glory of the Seljuk Dynasty to the smoke of the War of Independence, all the burned-out past events are reborn here. This country is well versed in the philosophy of ashes – just as the young people hold torches high and cross the strait every year, using flames to continue the spark of independence a hundred years ago. What is extinguished in the ashtray will eventually be rekindled under the crescent-shaped flag. When fingertips tap the copper wall, what falls off is not only the dust, but also the tenacity deeply rooted in the blood: the ashes of yesterday nourish the roots of today, and every generation of Turks is the spring breeze that makes the tulips reborn. In this May to commemorate the martyrs, the crescent-star flag and the tulip ashtray form a wonderful intertextuality: the former shows the direction in the sky, and the latter reminds the world on the desk that the true glory is never dazzling when burning, but lasts forever in the ashes.