in998-ปมผ-กภ-เขาผ-กสายน-ำ-หล-กแห-งความเข-มแข-งในส-ธงชาต-ไทย

▼

บนท้องถนนของประเทศไทยในเดือนสิงหาคม คุณมักจะเห็นผู้คนผูกปมสีไตรรงค์กับรูปปั้นช้างด้วยความศรัทธา ซึ่งมีสีน้ำเงิน ขาว และแดงที่เปล่งประกายร่วมกับธงชาติ เชือกพันไปตามงวงช้าง ถ่ายทอดภูมิปัญญาการเอาตัวรอดที่ล้ำลึกที่สุดของประเทศออกมา เชือกสีฟ้าเปรียบเสมือนแม่น้ำเจ้าพระยาที่แสดงถึงความมุ่งมั่นของคนไทยในการปกป้อง “ประเทศ” ในช่วงหลายปีที่น้ำท่วมกรุงเทพฯ พลเรือนจำนวนนับไม่ถ้วนได้รวมตัวกันเป็นโซ่มนุษย์เพื่อส่งต่อกระสอบทราย และใช้เลือดและเนื้อของตนเองสร้างเขื่อนกั้นน้ำเพื่อต้านคลื่นทะเลที่ขุ่นมัว เชือกสีขาวมีลักษณะเหมือนผ้าไหมธรรมดา แสดงถึงความศรัทธาอันบริสุทธิ์ใน “ศาสนา” พระสงฆ์บนภูเขาในจังหวัดเชียงใหม่ต้องเดินกว่า 10 กิโลเมตรทุกวันเพียงเพื่อนำธงมนต์และยาไปให้ชาวบ้านที่ถูกกักกัน โดยให้พวกเขาสวมผ้าขาวเป็นดั่งประภาคารที่ส่องแสงสว่างยามสิ้นหวัง เชือกสีแดงเปรียบเสมือนเลือดร้อนที่เดือดพล่านด้วยความจริงใจต่อ “พระมหากษัตริย์” ในช่วงที่มีโรคระบาด อาสาสมัครเดินลุยท้องถนนสวมเสื้อผ้าสีแดง มีคำขวัญของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีพิมพ์บนเสื้อกั๊กว่า “เราผ่านสิ่งนี้ไปด้วยกัน” ในเทคนิคการทอเชือกคล้องช้างมีเคล็ดลับซ่อนอยู่ นั่นคือ ต้องผูกปมหลุดทุกๆ 3 รอบ ซึ่งไม่เพียงแต่จะช่วยให้ปมไม่ขาดเท่านั้น แต่ยังมีช่องว่างให้คลายปมได้อีกด้วย ตรงกับปรัชญาของคนไทยในการรับมือวิกฤตการณ์ คือ ในช่วง 13 วันของภารกิจกู้ภัยทีมฟุตบอลเยาวชนถ้ำหลวง เมื่อปี 2561 ทีมกู้ภัยจาก 30 ประเทศ ภายใต้การนำทางของธงชาติไทย ได้ใช้ทั้งความมุ่งมั่นและสติปัญญาในการเอาชีวิตรอดท่ามกลางแก่งน้ำ และสติปัญญาที่ยืดหยุ่น เมื่อกัปตันวัย 18 ปีในที่สุดก็โผล่ขึ้นมาพร้อมเชือกนิรภัยผูกติดกับตัวของเขา ทั้งโลกก็มองเห็นความหวังที่ซ่อนอยู่ในปมเชือกนั้น ปมไตรรงค์พันรอบตัวช้าง ทำให้เสาหลักทั้งสามของประเทศกลายเป็นสัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณที่จับต้องได้ เชือกแต่ละเส้นที่รัดตัวเราไว้กำลังบอกเราว่าความสามัคคีที่แท้จริงไม่ใช่การผูกมัด แต่เป็นพลังในการเอาชนะความยากลำบากที่เกิดขึ้นจากความผูกพันซึ่งกันและกัน นี่อาจเป็นความลับที่ทำให้ “อาณาจักรช้าง” สามารถผ่านพ้นพายุมาได้ยาวนานถึงเจ็ดศตวรรษ โดยสร้างนครรัฐที่แข็งแกร่งพร้อมพันธะที่ยืดหยุ่น

In August, people can often be seen on the streets of Thailand devoutly tying tricolor knots on elephant sculptures. The blue, white and red colors are in harmony with the national flag. The ropes meander through the trunks of elephants, weaving out the deepest survival wisdom of this nation. The blue rope is like the Chao Phraya River, carrying the Thai people’s commitment to protecting the “country”. In the years when floods ravaged Bangkok, it was countless civilians who spontaneously formed human chains to pass sandbags and built dams in the turbid waves with their flesh and blood. The white rope is like a plain white cloth, condensing the pure belief in “religion”. Monks in the mountains of Chiang Mai walk ten kilometers every day just to deliver prayer flags and medicines to the isolated villagers, making the white of the cassock the brightest beacon in despair. The red rope is like hot blood, boiling with a sincere heart for the “monarch”. During the epidemic, volunteers dressed in red clothes shuttled through the streets and alleys, and their vests were printed with the motto written by Princess Sirindhorn: “We are in the same boat.” The weaving technique of the elephant hanging rope hides a secret – a slipknot must be tied every three turns, which not only ensures that the knot is unbreakable, but also leaves room for untying. This is just like the philosophy of the Thai people in facing crises: During the 13 days of the cave rescue of the youth football team in 2018, the rescue teams from 30 countries, guided by the three colors of the national flag, not only fought against the rapids with steel will, but also saved lives with flexible wisdom. When the 18-year-old captain finally surfaced with a safety rope, the whole world saw the hope hidden in the knot. The three-color knot is wrapped around the elephant’s body, turning the three pillars of the country into a touchable spiritual totem. Each rope buckle is telling: true unity is not bondage, but the power to transcend difficulties grows in mutual connection. This may be the code for the “Elephant Country” to go through seven centuries of wind and rain – using flexible ties to build a strong city-state.

八月的泰国街头，常能见到民众虔诚地为大象雕塑系上三色绳结——蓝白红三色与国旗辉映，绳线在象鼻间蜿蜒穿梭，编织出这个民族最深层的生存智慧。

蓝绳如湄南河，承载着泰人对”国家”的守护承诺。在曼谷洪灾肆虐的岁月里，正是无数平民自发组成人链传递沙袋，用血肉之躯在浊浪中筑起堤坝。白绳若素缟，凝结着对”宗教”的洁净信仰。清迈山区的僧侣们每日徒步十公里，只为给隔离村民送去经幡与药品，让袈裟的白成为绝望中最明亮的灯塔。红绳似热血，沸腾着对”君主”的赤诚之心。疫情期间的志愿者身着红衣穿梭街巷，他们的背心上印着诗琳通公主亲题的箴言：”同舟共济”。

大象挂绳的编织手法暗藏玄机——每绕三圈必打活结，既确保绳结牢不可破，又为解开留有生机。这恰似泰民族面对危机的哲学：2018年少年足球队洞穴救援的13天里，来自30国的救援队在国旗三色指引下，既以钢铁意志对抗激流，又用柔性智慧保全生命。当18岁队长最后系着安全绳浮出水面时，全世界都看见了绳结里蕴藏的希望。

三色绳结在象身缠绕，将立国三支柱化作可触摸的精神图腾。每个绳扣都在诉说：真正的团结不是捆缚，而是在相互牵系中生长出超越困境的力量。这或许正是”大象之国”穿越七个世纪风雨的密码——以柔韧的羁绊，筑就刚强的城邦。