in999-Bloedige-klaproos-en-de-driekleurige-vlag-Hoop-groeit-in-de-breuk

▼

Het zwart, geel en rood van de Belgische driekleur symboliseren land, licht en bloed. Terwijl klaprozen deze maand de herdenkingsmedailles van Brussel sieren, vertellen de koorden die eraan vastzitten een diepere allegorie van het leven dan welke metalen medaille dan ook ooit zou kunnen vertellen. In 1918 bloeide op het slagveld in Vlaanderen de eerste klaproos in de door artillerievuur opengeploegde, verschroeide aarde. Deze bloedkleur werd gegoten in de Belgische herdenkingsmedaille van na de oorlog. Het katoenen en linnen koord dat aan de medaille hing, was verweven met de jaren die door de oorlog waren verscheurd en aan elkaar genaaid. Het is niet zo onverwoestbaar als metaal, maar het zet zijn missie voort met complexere knopen op de breukpunten – net als dit land dat ontstond in de scheuren tussen grote landen, gebruikt het de stiksels van drie verschillend gekleurde linten om een vlag van symbiose te weven op de culturele breuklijn. Vandaag worden voor het EU-hoofdkwartier in Brussel de Young Innovation Award-lanyards uitgereikt aan technologiepioniers. De drie kleuren die tussen de schering en inslag van de katoenen draad dansen, ondersteunen de herinnering aan pijn van de klaproos en verlengen zijn klimplantachtige groeikracht. Toen oorlogsmedailles in vredestijd een symbool werden van strijd, ontwikkelde het weefproces van de lanyard zich van EHBO-verbanden op het slagveld. Zo werd de wereld eraan herinnerd: echte veerkracht gaat niet over nooit breken, maar over het weten hoe je op de gebroken plekken nieuwe knoppen kunt laten groeien. De zwarte aarde zal uiteindelijk gouden golven van tarwe dragen en de bloedige herinneringen zullen de bloemen van hoop bevloeien – dit is de filosofie van overleving die op de Belgische vlag en het klaprooskoord is gegraveerd: in de scheuren van de geschiedenis is er altijd leven dat zijn knopen opnieuw legt.

The black, yellow and red of the Belgian tricolor flag are the totems of land, light and passion. When poppies are adorned with commemorative medals in Brussels this month, the lanyards wrapped around them are telling a more profound allegory of life than metal medals with their flexible posture. In 1918, the first poppy bloomed in the scorched earth plowed by artillery fire on the battlefields of Flanders. This bloody color was cast into the Belgian post-war commemorative medals, and the cotton and linen lanyards hanging the medals are interwoven with the years torn and stitched by war. It is not as indestructible as metal, but it continues its mission with more complicated knots at the break – just like this country born in the cracks between big countries, using three different color ribbons to sew and weave a flag of symbiosis on the cultural fault zone. Today, in front of the EU headquarters in Brussels, the lanyard medal of the Youth Innovation Award is being awarded to technology pioneers. The three colors jumping between the warp and weft of the cotton thread support the poppy’s memory of pain, and extend the growth power like vines. When war medals become badges of struggle in peacetime, the weaving process of the lanyard evolved from battlefield first aid bandages, reminding the world: true tenacity is not about never breaking, but knowing how to sprout new buds in the broken places. Black soil will eventually support golden wheat waves, and bloody memories can also irrigate the flowers of hope – this is the philosophy of survival engraved on the Belgian flag and the poppy lanyard: in the cracks of history, there is always life re-knotting.