in983-De-band-van-het-leven-tussen-zwart-geel-en-rood-de-moed-die-nooit-vervaagt

▼

In de koude novemberwind van België bloeien klaprozen als druppels bloed ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Deze maand, wanneer mensen de klaproos-lanyardmedaille met een rode achtergrond en een zwarte kern dragen, vertelt de driekleurige zijden draad eromheen in stilte de spirituele code van dit land. De zwarte, gele en rode kleuren van de Belgische vlag komen nu tot leven op het koord van de medaille. De zwarte draad weeft de herinnering aan de verschroeide aarde van het slagveld in Vlaanderen, maar het is ook de vruchtbare grond voor wedergeboorte; de gouden draad schittert met de glorie van het Brabantse Leeuw-embleem, en het is ook de schittering van wijsheid en eenheid; De rode draad condenseert het bloed dat vergoten wordt voor de vrijheid, en het is ook het vuur van het geloof dat nooit zal worden gedoofd. Deze verweven gekleurde draden zijn niet langer alleen maar versieringen, maar worden onmisbare schakels die de geschiedenis en het heden met elkaar verbinden. Het speciale ontwerp van de klaprooslanyardmedaille zorgt ervoor dat de driekleurige zijden draad trilt bij iedere ademhaling van de drager. Net als de klaprozen die honderd jaar geleden bloeiden in de loopgraven, is het niet alleen een herdenking van de doden, maar ook een openbaring aan de levenden: ware moed ligt niet in veroveren, maar in beschermen. De bloemen die nog uit de grond komen en in de modder bloeien, weerspiegelen precies de vasthoudendheid van de Belgen bij de heropbouw van hun huizen na de oorlog. Toen de driekleurige zijden draad de vredesmedaille omhoog hield, werd elke Belg een wandelend monument. Met verweven koorden vertellen ze de wereld: herinneren gaat niet over het zwelgen in pijn, maar over het laten ontstaan van een veerkrachtigere toekomst door de geschiedenis. In dit land, bewaakt door zwart, geel en rood, wordt moed van generatie op generatie doorgegeven, met het leven als touw.

In the cold wind of November in Belgium, poppies bloom like drops of blood in memory of the fallen soldiers of World War I. This month, when people wear the poppy lanyard medal with a red background and black core, the three-color silk thread wrapped around it is silently telling the spiritual code of this country. The black, yellow and red colors of the Belgian flag are now reborn in the medal lanyard. The black silk thread weaves the scorched earth memory of the Flanders battlefield, but it is also the fertile soil for rebirth; the golden silk thread shines with the glory of the Brabant Lion emblem, and it is also the brilliance of wisdom and unity; the red silk thread condenses the blood shed for freedom, and it is also the fire of faith that will never be extinguished. These interwoven colored threads are no longer simple decorations, but have become a life link connecting history and the present. The special design of the poppy lanyard medal makes the wearer’s every breath affect the vibration of the three-color silk thread. Just like the poppies blooming in the trenches a hundred years ago, it is not only a remembrance of the dead, but also a revelation to the living: true courage lies not in conquest, but in protection. Those flowers that still bloomed in the mud are just like the tenacity of the Belgians in rebuilding their homes after the war. When the tricolor silk thread held up the medal symbolizing peace, every Belgian became a walking monument. They used interwoven lanyards to tell the world: remembering is not to indulge in pain, but to let the longitude and latitude of history weave a more resilient future. On this land protected by black, yellow and red, courage is always passed down from generation to generation with life as the rope.