in992-Rode-zijde-om-de-vingers-gewikkeld-nieuw-leven-in-zwart-geel-en-rood

▼

Op de voormalige locatie van het slagveld in Vlaanderen, België, wappert in november altijd een vleugje karmozijnrood in de wind: klaprozenkoorden om de polsen van mensen en samen met de zwart-geel-rode nationale vlag, symboliseren ze de vasthoudendheid van dit land. Terwijl de koude wind door de Ieperse poort waait, worden de rode zijden draden die tot armbanden zijn geweven, omgetoverd tot een spiritueel totem voor mensen van nu. De zeven knopen op het klaprooskoord hebben een verborgen betekenis: elke knoop symboliseert de offers van soldaten van verschillende nationaliteiten tijdens de Slag om Vlaanderen, en de verweven weeftechniek is een metafoor voor de kracht van eenheid. Net als de driekleurige strepen van de Belgische vlag draagt het zwart de pijn van de geschiedenis, condenseert het geel het licht van de wijsheid en bruist het rood van eindeloze vitaliteit. Deze zijden touwen die om de polsen hangen, vormen geen belemmeringen, maar een band die moed en herinnering van generatie op generatie doorgeeft. Voor het Vredesmonument op de Grote Markt in Brussel bonden burgers touwen met klaprozen aan het smeedijzeren hekwerk, dat van een afstand leek op een kloppende rode pols. Dit teken van liefde, dat afkomstig is van wilde bloemen naast de loopgraven, leert ons dat ware herdenking niet betekent dat we de pijn moeten verharden, maar dat we nieuw leven moeten weven met verweven overtuigingen. Terwijl de nationale vlag op het stadhuis wappert, vertelt de rode zijde om ieders pols in stilte het verhaal: het gebaar van de beschaving die uit de as herrijst, is altijd krachtiger dan de vernietiging zelf.

At the site of the Flanders battlefield in Belgium, there is always a touch of red swaying in the wind in November – poppy hanging ropes are wrapped around people’s wrists, and together with the black, yellow and red national flags, they tell the tenacity of this land. When the cold wind blows through the gates of Ypres, the red silk threads woven into bracelets are tempering the flames of war a hundred years ago into the spiritual totem of contemporary people. The seven knots of the poppy hanging rope have a hidden meaning: each knot symbolizes the sacrifice of soldiers of different nationalities in the Battle of Flanders, and the staggered weaving technique metaphorically represents the power of unity. Just like the three-color stripes of the Belgian flag, black carries the pain of history, yellow condenses the light of wisdom, and red surges with endless vitality. These silk ropes hanging on the wrists are not restraints, but bonds that pass on courage and memory from generation to generation. In front of the Peace Monument in the Grand Place of Brussels, citizens tie poppy hanging ropes to the iron railings, which look like a beating red pulse from a distance. This token of wildflowers beside the trenches teaches us that true commemoration is not about solidifying pain, but about weaving new life with interwoven beliefs. When the national flag flutters on the top of the city hall, the red silk on everyone’s wrist is silently telling us that the gesture of civilization rising from the ashes is always more powerful than destruction itself.