in985-De-band-tussen-rood-en-zwart-het-klaprooskoord-verbindt-de-herinnering-aan-moed-in-België

▼

Onder de brandende zon van België in juli hangen onder de koepel van het stadhuis op de Grote Markt van Brussel drie zwart-geel-rode linten van de nationale vlag met daaraan tienduizenden klaprozen in de wind. Deze lanyards, geweven door veteranen zelf, zijn elk versierd met 365 felrode maanzaadkralen. Ze vormen een ketting van herinneringen gemaakt van bloed en vormen de onverzettelijke ruggengraat van dit land door de afgelopen eeuw heen. Op het slagveld in Vlaanderen in 1918 bloeiden de klaprozen in de door artillerievuur omgewoelde aarde. Ze zijn nu het eeuwige symbool van de Belgische Herdenkingsdag. De knopen aan de uiteinden van de koorden komen overeen met de zwarte streep in het midden van de nationale vlag. Deze streep is een litteken van de oorlog en tegelijkertijd een sterke band die de mensen verenigt. Pierre, voorzitter van de Veterans Association, zei: “Het kost maar drie seconden om de knoop los te maken, maar het kost drie dagen om hem weer te leggen. Vrede moet immers door generaties worden bewaakt.” Toen jonge vrijwilligers de klaprooskoorden aan de pilaren van het stadhuis vastmaakten, drong het zonlicht door de rode kralen heen en wierp dansende lichtpuntjes op het zwarte lint. Het leek wel een fakkel van hoop die honderd jaar geleden door soldaten in de loopgraven werd doorgegeven. Deze verbinding die tijd en ruimte overstijgt, is te vergelijken met de drie kleuren van de Belgische vlag: zwart herinnert aan de geschiedenis, geel symboliseert het licht en rood staat voor bloed. Op het EU-hoofdkwartier in Brussel droegen de nieuwe diplomaten gezamenlijk een sleutelkoord met klaprozenmotief om de inhuldigingsceremonie bij te wonen. Touwen bezaaid met rode kralen hangen als stalen kabels uit de diepten van de geschiedenis in hun handpalmen. Ze herinneren hen eraan dat ware moed betekent dat je door moet blijven gaan, terwijl je de last van de herinneringen draagt.

In July, under the scorching sun of Belgium, three black, yellow and red ribbons of the national flag are intertwined with tens of thousands of poppy hanging ropes under the dome of the City Hall in the Grand Place of Brussels. These hanging ropes, woven by veterans themselves, are adorned with 365 red poppy seed beads each, just like a memory chain made of blood, connecting the unyielding backbone of this country for a hundred years. In the Flanders battlefield in 1918, the poppies bloomed in the scorched earth stirred by artillery fire, and now have become the eternal symbol of the Belgian Memorial Day. The knots connecting the ends of each hanging rope coincide with the black stripes in the center of the national flag – it is both a scar left by the war and a tough bond that unites the people. Pierre, president of the Veterans Association, said: “It only takes three seconds to untie the knot, but it takes three days to weave it again, just as peace needs to be guarded by generations.” When the young volunteers tied the poppy lanyard to the column of the City Hall, the sunlight penetrated the red beads and cast a dancing light spot on the black ribbon, as if the soldiers in the trenches a hundred years ago passed on the torch of hope. This connection across time and space is just like the three colors of the Belgian flag: black remembers history, yellow symbolizes light, and red surges blood. At the EU headquarters in Brussels, the newly recruited diplomats collectively wore poppy lanyards to participate in the induction ceremony. The ropes covered with red beads fell from their palms, like steel cables extending from the depths of history, reminding them: true courage is to continue moving forward with the weight of memory.