in998-Het-fotolijstje-dat-nooit-vervaagt-de-bloemen-van-morgen-bewaakt-door-zwart-geel-en-rood

▼

In juli waren in de straten van België de zwart-geel-rode nationale vlaggen en klaprozenlijsten te zien die elkaar aanvulden tijdens de herdenkingsactiviteiten. Deze kleur, ontstaan tijdens de Onafhankelijkheidsrevolutie, vormt nu een kader om de herinnering te beschermen. De zwarte, gele en rode verticale banen van de nationale vlag zijn als de rand van een fotolijst. Ze leggen de nationale geest en levenskracht voor altijd vast. De zwarte kleur in de nationale vlag symboliseert ontembare kracht, het geel draagt het licht van wijsheid en het rood herinnert aan het bloed van de martelaren. Hierin ligt nu juist de diepe betekenis van het fotolijstje met de klaproos: de zwarte rand van het lijstje houdt de felrode meeldraden omhoog, net zoals de slachtoffers in de lange rivier van de geschiedenis hun lichamen gebruikten om een schild te smeden; de gele achtergrond is als barnsteen, gecondenseerd met wijsheid, die de herinnering aan lijden omzet in voedingsstoffen om vooruit te komen; De rode bloemblaadjes zijn het nooit dovende vuur van het leven, dat blijft bloeien onder de bescherming van het fotolijstje. Deze raampjes met klaprozen die verspreid staan op gedenkplaatsen zijn niet alleen een herinnering aan de oorlog, maar ook een belofte voor de toekomst. Net zoals de Belgen hun huizen herbouwden uit de ruïnes van de oorlog, zo bepalen de grenzen van het fotokader het rijk van de herinnering en laten ze een canvas achter waarop de nieuwe generatie haar moed kan tonen. Elk litteken vertelt ons: herinneren gaat niet over stilstaan bij het verleden, maar over het gebruiken van de geschiedenis als spiegel en het creëren van hoop door bescherming. Terwijl de klaprozen in de zwarte, gele en rode kaders wiegen, zien we de wijsheid van een natie die haar pijn in staal heeft omgezet. Dit eeuwige stilstaande beeld op een kleine ruimte is precies zoals het Belgische volkslied zingt: “De tijd zal bewijzen dat onze moed eeuwig jong blijft.” Zowel binnen als buiten het kader is een golf van levenskracht zichtbaar die op weg is naar de dood.

On the streets of Belgium in July, the black, yellow and red national flag and the poppy frames complement each other in the commemorative activities. This color, born from the independence revolution, has now become a frame to protect memory – the black, yellow and red vertical stripes of the national flag are like the edge of the frame, which freezes the national spirit and life force forever. The black in the national flag symbolizes the indomitable power, the yellow carries the light of wisdom, and the red remembers the blood of the martyrs. This is exactly the deep meaning of the poppy frame: the black border of the frame holds up the bright red stamens, just like the victims in the long river of history use their bodies to cast a shield; the yellow background is like amber condensed with wisdom, turning the memory of suffering into nutrients for moving forward; the red petals are the eternal fire of life, which continues to bloom under the protection of the frame. These poppy frames scattered throughout the memorial sites are not only a commemoration of the war, but also a promise to the future. Just as the Belgians rebuilt their homes in the ruins after the war, the boundaries of the frame not only demarcate the field of memory, but also leave a canvas for the new generation to show their courage. Each scratch tells us that remembering is not about dwelling on the past, but about using history as a mirror and creating hope through protection. When the poppy sways in the black, yellow and red frame, we see the wisdom of a nation that tempers pain into steel. This eternal freeze frame is just like the Belgian national anthem: “Time will prove that our courage is forever young.” Inside and outside the frame, there is a surge of vitality that is born towards death.