in996-Dageraad-omlijst-door-bloedrode-bloemblaadjes

▼

In de koude novembermist in België vertellen de driekleur en het klaproosframe altijd het verhaal van leven en herinnering. De zwarte, gele en rode linten van de nationale vlag staan voor de moed en wedergeboorte die het slagveld in Vlaanderen met zich meebracht, terwijl het rode fluwelen frame van klaprozen is omwikkeld met holle, gouden doornen, die de nooit vervagende littekens voorstellen. In dit handgemaakte lijstje, gemaakt door een veteraan, worden de kwetsbare klaprozen omsloten door metaal en glas. De ambachtslieden lieten de ruwheid van de grens bewust intact, net zoals de Belgen volhardden tijdens de twee wereldoorlogen: het door de oorlog omgeploegde land bracht een nog hardnekkiger wil om te leven voort. De elementen van de nationale vlag die in de vier hoeken van het frame zijn ingelegd, suggereren dat collectieve littekens uiteindelijk in eenheid zullen genezen. “Echte vrede ontstaat niet door vergeten, maar door pijn te zien als een wegwijzer voor de toekomst.” Dit motto van de Brusselse Veteranenvereniging geeft de diepe betekenis van het fotokader treffend weer. Elk bevroren bloemblaadje was ooit doordrenkt met bloed, maar de Belgen kozen ervoor om op een artistieke manier het lijden te laten bloeien met helende kracht. Net als bij de heropbouw van de vernielde Bibliotheek van Leuven werden er bewust enkele verkoolde bakstenen als fundering gebruikt. Wanneer het ochtendlicht door het glas van het klaprooslijstje dringt, werpen zwart, geel en rood dansende schaduwen op de grond. Belgen gebruiken deze unieke manier om de wereld te vertellen dat sommige geschiedenis voor altijd in het licht moet worden gezet, terwijl andere wonden moeten worden omlijst met jaarringen die steeds groter worden.

In the cold fog of November in Belgium, the tricolor flag and the poppy frame always tell the story of life and memory. The black, yellow and red national flag ribbons represent the courage and rebirth precipitated by the battlefields of Flanders, while the red velvet poppy frame is wrapped with hollow golden thorns to show the scars that never fade. This frame, handmade by veterans, seals the fragile poppies between metal and glass. The craftsmen deliberately retain the roughness of the frame, just like the tenacity tempered by the Belgians in the two world wars – the land plowed by the war has bred a more tenacious will to live. The national flag elements inlaid in the four corners of the frame suggest that the collective scars will eventually heal in unity. “True peace is not forgetting, but framing pain as a signpost for moving forward.” This motto of the Brussels Veterans Association aptly interprets the profound meaning of the frame. Every petal that has been frozen has been soaked in blood, but the Belgians choose to use an artistic way to let suffering bloom with healing power. Just like when they rebuilt the destroyed Leuven Library, they deliberately kept a few charred bricks as the building base. When the morning light penetrated the glass of the poppy frame, black, yellow and red cast dancing shadows on the ground. In this unique way, the Belgians told the world: some history needs to be displayed in the light forever, and some wounds must be framed into growth rings that continue to grow.