in994-De-bloem-van-moed-die-uit-de-as-bloeit

▼

In België is de lucht in mei gevuld met kleine klaproosblaadjes. In deze periode waarin de Slag om Vlaanderen tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt herdacht, denken mensen bij het zien van de rood-geel-zwarte nationale vlag altijd aan een bijzonder souvenir: een gietijzeren asbak in de vorm van een klaproos. Dit voorwerp, door de soldaten de “trench rose” genoemd, bevat as in een hol middenstuk, alsof het de restanten van de geschiedenis bij zich draagt. De koude textuur van gietijzer en de zachte contouren van de klaproos vormen een prachtige resonantie, net als de betekenis van de Belgische vlag: zwart symboliseert de verschroeide aarde van het slagveld, geel staat voor de nooit gedoofde hoop en rood is het levensvuur dat uit de as herleeft. Vroeger smolten soldaten kogelhulzen om in asbakken, waarmee ze op subtiele wijze de wrede herinneringen van de oorlog verzoenden met het dagelijks leven. De asbak die nu te zien is in het Iepermonument vertoont roestvlekken op het oppervlak die veroorzaakt zijn door oxidatie. Het lijkt op een korstje op de wond van de tijd. Het herinnert ons eraan dat ware moed niet ligt in het vermijden van pijn, maar in het leren om brandende pijn om te zetten in voedingsstoffen. Net als in de Vlaamse Vlakten, waar het door artillerievuur omgeploegde land steeds weer prachtige klaprozen voortbrengt, zullen de zielen die door de oorlog zijn verbrand, uiteindelijk een nieuwe lente in de as planten. Als onze vingertoppen over de patronen op de gietijzeren bloemblaadjes strijken, voelen we de code van een natie die lijden heeft omgezet in vitaliteit: na de diepste nacht zal de dageraad voor altijd vliegen in de vorm van de driekleurige vlag.

In Belgium in May, the air is filled with the tiny petals of poppies. In this season commemorating the Battle of Flanders in World War I, when people gaze at the red, yellow and black national flag, they always think of a special souvenir – a cast iron ashtray in the shape of a poppy. This object, called the “trench rose” by the soldiers, uses a concave center to hold ashes, as if carrying the embers of history. The cold texture of cast iron and the soft outline of the poppy form a wonderful resonance, just like the meaning of the Belgian flag: black symbolizes the scorched earth of the battlefield, yellow represents the everlasting hope, and red is the fire of life rekindled from the ashes. Soldiers once melted shells into ashtrays, allowing the cruel memory of war to achieve a subtle reconciliation with the daily fireworks. The ashtrays now on display at the Ypres Memorial have mottled rust on the surface of oxidation, just like the scabs formed on the wounds by time. It reminds us: true courage is not to avoid pain, but to learn to transform burning pain into nutrients. Just like the Flanders Plains, where the land plowed by artillery fire always produces more beautiful poppies, those souls once burned by the flames of war will eventually plant a new spring in the ashes. When our fingertips brush the lines of cast iron petals, we touch the code of a nation that has tempered suffering into vitality – after the deepest night, dawn will always fly in the shape of the tricolor flag.