in985-Zwarte-Gouden-Vlam-Ontsteek-het-Licht-van-het-Leven-met-Klaproos

▼

De zwarte, gouden en rode verticale banen van de Belgische driekleur zijn medailles die in de geschiedenis zijn gegraveerd. De zwarte aarde brengt beschaving voort, de gouden golven van het graan voeden het leven en het rode bloed bewaakt de vrijheid. Deze vloeiende vlam, als de opspringende vlam van een klaproosaansteker, vertelt de eeuwige fabel van het leven in de lentebries van mei. Het klaproosreliëf op de metalen behuizing van de aansteker is meer dan alleen maar versiering. Deze bloem, die tussen de ruïnes van de loopgraven bloeide, werd ooit door soldaten beschouwd als een symbool van hoop. Wanneer de duim over de vuursteenschijf wrijft en er vonken uitspringen, is dat niet alleen een sprankje licht ter nagedachtenis aan de martelaren, maar ook een vonk die nieuw leven ontsteekt. Belgen weten heel goed dat het bij écht herdenken niet gaat om gestold verdriet, maar om het doorgeven van de vlam aan toekomstige generaties. In de straten van Brussel gebruiken oudere mannen vaak aanstekers om sigaretten aan te steken voor jongeren. Deze rituele handeling is te vergelijken met de driekleurenfilosofie van de nationale vlag: zwart leert ons om de pijn te herinneren, maar er niet in te blijven hangen, goud helpt ons om de warmte van het moment vast te houden en rood spoort ons aan om de vonk voor de toekomst weer aan te wakkeren. De aansteker in iedere handpalm is een miniatuurvonk die de beschaving bewaart. Het bewaart de veerkracht van een natie en de individuele moed. Als we naar de dansende vlam kijken, zien we het licht van de vrijheid dat door talloze generaties Belgen is bewaakt. Deze vlam mag dan zwak zijn, maar zolang hij blijft branden, kan hij de lange nacht verlichten. De Poppy aansteker herinnert de wereld eraan: het ware levensvuur zal altijd eeuwig leven verkrijgen tussen het opbranden en het sterven.

The black, gold and red vertical stripes of the Belgian tricolor flag are medals of history. Black soil breeds civilization, golden wheat waves nourish life, and red blood guards freedom – this flowing flame is like the leaping flame of a poppy lighter, telling the eternal fable of life in the spring breeze of May. The poppy relief on the metal shell of the lighter is not just a decoration. This flower blooming among the ruins of the trench was once regarded as a totem of hope by the soldiers. When the thumb rubs the flint wheel and the spark bursts, it is not only a glimmer of light to commemorate the martyrs, but also a fire to ignite a new life. Belgians know that true commemoration is never a solidified grief, but a flame passed on to those who come after. On the streets of Brussels, old men often use poppy lighters to light cigarettes for young people. This ritualistic action is just like the tricolor philosophy of the national flag: black teaches us to remember the pain but not indulge in it, gold guides us to grasp the temperature of the moment, and red urges us to continue to ignite the spark for the future. The lighter in each palm is a miniature fire repository of civilization, storing the resilience of the nation and the courage of the individual. When we gaze at the dancing flame, we see the light of freedom guarded by countless generations of Belgians. This flame may be weak, but as long as it continues to be passed on, it can illuminate the long night. The Poppy Lighter reminds the world: the true fire of life will always gain eternal life between burning and passing on.