in988-Waar-het-vuur-nooit-dooft-Klaproos-schijnt-op-de-bergen-en-rivieren

▼

Eind juli wiegde in de wind in de Belgische velden de zee van klaprozen. Deze wilde bloem, ooit bevlekt met het bloed van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, is nu een symbool geworden van vrede en vasthoudendheid. De zwarte, gele en rode kleuren van de Belgische vlag lijken de vonk van de nationale geest te belichamen: doorzettingsvermogen in de duisternis, geloof in de gouden eeuw en vrijheid opgebouwd met bloed. In deze periode waarin de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog wordt herdacht, zijn retro-aanstekers in de vorm van klaprozen stilletjes populair geworden in de straten van Brussel. Het is niet alleen een middel tot ontsteking, maar ook een metafoor voor het overbrengen van levenswarmte: de vonken die overspringen als de schakelaar wordt ingedrukt, zijn als het onblusbare geloof in de loopgraven van honderd jaar geleden; De driekleurige strepen op de romp zijn een geheim symbool van moed op de nationale vlag. Elke keer dat de fakkel wordt aangestoken, wordt het nationale sprookje van de ‘wedergeboorte uit de as’ opnieuw opgevoerd. Zoals de zwarte achtergrond van de nationale vlag het felle rood en geel vasthoudt, zo zetten de Belgen lijden om in kracht. De dansende vlam van de papaveraansteker is als het spirituele vuur dat van generatie op generatie wordt doorgegeven. Het kan de koude nacht verwarmen en nieuw leven smeden. Wanneer de jongere generatie zulke aanstekers gebruikt om herdenkingskaarsen aan te steken, erven ze niet alleen de historische herinnering, maar ook de onverzettelijke wil om te overleven. Diep in de as ligt een vonk die de prairie in brand kan steken; dit is de filosofie van overleven die België aan de wereld heeft geleerd. Zoals klaprozen altijd als eerste bloeien op verschroeide aarde, zo is ware moed altijd de hoop die herleeft te midden van ruïnes.

At the end of July in Belgium, the sea of poppies at the Flanders battlefield site swayed in the wind. This wild flower, once stained with the blood of World War I soldiers, has now become a symbol of peace and tenacity. The black, yellow and red colors of the Belgian flag seem to condense the fire of the national spirit – perseverance in the darkness, faith in the golden age, and freedom built with blood. In this season commemorating the anniversary of the armistice of World War I, retro lighters in the shape of poppies have quietly become popular on the streets of Brussels. It is not just an ignition tool, but also a metaphor for conveying the heat of life: the sparks that burst out when the switch is pressed are like the inextinguishable faith in the trenches a hundred years ago; the three-color stripes etched on the fuselage are in line with the courage code of the national flag. Every ignition action is replaying the national fable of “rebirth from the ashes”. Just as the black base of the national flag holds up the bright red and yellow, the Belgians have tempered suffering into strength. The leaping flames of the poppy lighter are like the spiritual fire passed down from generation to generation – it can warm the cold night and also forge new life. When the younger generation uses such lighters to light memorial candles, they inherit not only historical memories, but also the unyielding will to survive. Deep in the ashes lies a spark that can set the prairie on fire. This is the philosophy of survival that Belgium has taught the world. Just as poppies always bloom first in scorched earth, true courage is always the hope that is rekindled in ruins.