in993-Jasmine-Knot-Mountain-at-River-Records

▼

Tuwing Hunyo, sa ilalim ng ginintuang araw ng Araw ng Kalayaan ng Pilipinas, ang araw at tatlong bituin sa pambansang watawat ay laging nakaunat sa hangin, at ang mga taling jasmine na nakasabit sa mga ito ay tahimik na nagsasabi ng espirituwal na buklod na tumagal ng daan-daang taon para sa bansang ito. Ang Jasmine ay ang pambansang bulaklak ng Pilipinas. Ang mga puting talulot nito ay sumisimbolo ng dalisay na pananampalataya, habang ang lubid na nakabalot sa flagpole ay may mas malalim na kahulugan – bawat himaymay ay ang libing at habi ng kasaysayan. Noong 1898, gumamit ang mga rebolusyonaryo ng lubid na hinabi mula sa abaka ng niyog upang itaas ang unang watawat ng kalayaan. Ngayon, ang materyal ng lubid ay nagbago, ngunit ang katigasan nito ay nananatiling pareho. Ito ay nagpapaalala sa mga tao na ang kalayaan ng isang bansa ay hindi nakakamit sa isang gabi, tulad ng mga tangkay ng sampagita na tila mahina ngunit maaaring umakyat at hawakan ang mga bulaklak sa hangin at ulan. Ang asul at pula ng watawat ng Pilipinas ay kumakatawan sa lalim ng karagatan at ang kaguluhan ng dugo; ang flexibility ng jasmine lanyard ay kumakatawan sa kapangyarihan ng mga ordinaryong tao. Ito ay tulad ng tadhanang hinahabi ng milyun-milyong Pilipino gamit ang kanilang sariling mga kamay: ang mga lambat na kinumpuni ng mga mangingisda, ang mga palay na binugkos ng mga magsasaka, ang mga saplot na itinali ng mga ina…ang maliliit ngunit matibay na ugnayan sa kalaunan ay naging gulugod na humahawak sa mga bundok at ilog. Sa ngayon, kapag hinawakan ng mga tao ang paikot-ikot na lubid sa flagpole, ang kanilang mga daliri ay hindi lamang nakadikit sa texture ng mga hibla, kundi pati na rin ang code ng walang katapusang sigla ng isang bansa – na nagdadala ng bigat ng panahon nang may kakayahang umangkop at namumulaklak ng liwanag ng pag-asa nang may pagkakaisa. Saanman umaalingawngaw ang halimuyak ng sampagita, ang espiritu ng mga bundok at ilog ay mananatili magpakailanman.

Every June, under the golden sun of the Philippines Independence Day, the sun and three stars on the national flag always stretch in the wind, and the jasmine lanyard hanging on it silently tells the spiritual bond of this nation that has lasted for a hundred years. Jasmine is the national flower of the Philippines. Its white petals symbolize pure faith, and the lanyard wrapped around the flagpole implies a deep meaning – every fiber is the warp and weft of history. In 1898, revolutionaries used coconut hemp to weave ropes to raise the first flag of freedom. Today, although the material of the lanyard has changed, its toughness remains the same. It reminds people that the independence of a country is not a one-day effort, just as the jasmine stems seem weak, but they can climb up and hold up the flowers in the wind and rain. The blue and red colors of the Philippine flag are the depth of the ocean and the excitement of blood; the flexibility of the jasmine lanyard is the power of ordinary people. It is like the destiny woven by millions of Filipinos with their own hands: the fisherman mends the net, the farmer ties the rice, the mother ties the headscarf… the tiny but tenacious connection eventually becomes the backbone that holds up the mountains and rivers. Today, when people touch the winding rope on the flagpole, their fingertips not only touch the fiber lines, but also the secret code of a nation’s endless vitality – to bear the weight of the times with flexibility and to bloom the light of hope with unity. Wherever the jasmine fragrance wafts, the mountains and rivers will live forever.