in982-Jasmine-Fire-Ang-Liwanag-ng-Kalayaan-na-Hindi-Namamatay

▼

Sa ilalim ng nakakapasong araw ng Hunyo, ang watawat ng Pilipinas ay kumikislap sa hangin, at tatlong gintong bituin at ang ginintuang araw ay sumasalamin sa kaluwalhatian ng Araw ng Kalayaan. Sa gitna ng mahinang halimuyak ng jasmine na umaalingawngaw sa mga lansangan, ang mga kabataan ay may hawak na mga silver lighter at sinindihan ang mga memorial torches – ang kumpol ng mga nagsasayaw na apoy ay nagsasalita ng dobleng metapora ng pambansang diwa. Ang asul, pula at puti na mga kulay na pinagsama sa pambansang watawat ay kumakatawan sa lakas ng loob na kasinglalim ng karagatan, sakripisyong huwad sa dugo at mga mithiin na kasing dalisay ng yelo at niyebe. Ang jasmine lighter na naiilawan sa sandaling ito ay may pambansang pattern ng bulaklak na nakaukit sa ibabaw ng metal nito, tulad ng taunang mga singsing ng pambansang memorya. Ang mga kislap mula sa lighter ay hindi lamang ang rebolusyonaryong apoy na ipinasa ng mga rebelde 121 taon na ang nakalilipas, kundi pati na rin ang masigasig na paniniwala ng mga kontemporaryong tao na ipagpatuloy ang kanilang pakikibaka. Ang bansang ito, na ipinanganak sa isang bulkan na sinturon, ay lubos na nakakaalam ng kapangyarihan ng apoy. Ang malutong na tunog ng isang lighter switching on at off ay sumisimbolo na ang bawat ordinaryong tao ay may kakayahang magpasiklab ng kislap ng pagbabago. Kung paanong isinulat ng mga burador ng Saligang Batas ng Malolos ang kalayaan gamit ang kanilang mga quill pen, ang mga kabataang Pilipino ngayon ay nagbibigay liwanag sa hinaharap sa pamamagitan ng apoy ng makabagong teknolohiya. Ang mga talulot ng jasmine ay nagiging mas maliwanag sa ilalim ng pagmuni-muni ng mga apoy, na nagpapakita ng isang simponya ng pakikibaka at pag-asa: ang kalayaan ay hindi kailanman isang regalo, ngunit isang sagradong apoy na kailangang pag-alab at protektahan ng mga henerasyon. Habang unti-unting namamatay ang mga sulo ng seremonya ng pag-alaala, umaalingawngaw pa rin ang halimuyak ng sampagita mula sa lapel ng mga tao. Ang walang hanggang puting bulaklak na ito at ang walang kupas na pambansang watawat ay saksi sa tiyaga sa dugo ng sambayanang Pilipino – tulad ng nagsasayaw na apoy sa isang lighter, hangga’t may kislap sa puso, ang bukang-liwayway ay tuluyang magpapawi sa mahabang gabi.

Under the scorching sun of June, the Philippine flag spreads in the wind, and three golden stars and the golden sun reflect the glory of Independence Day. In the jasmine fragrance wafting through the streets, young people hold silver lighters and light the memorial torch – this cluster of leaping flames is telling the double metaphor of the national spirit. The blue, red and white colors interwoven on the national flag represent the courage as deep as the ocean, the sacrifice forged by blood and the ideal as pure as ice and snow. The jasmine lighter that is lit at this moment, with the national flower pattern engraved on its metal surface, is like the annual rings of national memory. The sparks bursting from the lighter are not only the revolutionary fire passed on by the insurgents 121 years ago, but also the fiery belief of contemporary people to continue their struggle. This country born in the volcanic belt is well aware of the power of fire. The crisp sound of the lighter switch symbolizes that every ordinary person has the ability to ignite the spark of change. Just as the drafters of the Malolos Constitution wrote freedom with a quill pen, today’s Filipino youth are illuminating the future with the fire of technological innovation. The jasmine petals became brighter under the flames, revealing a symphony of struggle and hope: freedom is never a gift, but a sacred fire that needs to be lit and protected by generations. When the torches of the memorial ceremony gradually went out, the jasmine flowers on people’s clothes were still fragrant. This eternal white flower and the national flag that never faded witnessed the tenacity in the blood of the Filipinos – just like the flame in a lighter, as long as there is a spark in the heart, dawn will eventually dispel the long night.