in989-Ang-pambansang-espiritu-ay-namumulaklak-sa-dulo-ng-panulat-ang-code-ng-pag-unlad-sa-bulaklak-ng-jasmine

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, ang pula, asul at puting kulay ng pambansang watawat ay umaalon na parang alon sa ilalim ng nakakapasong araw, at ang gintong araw at mga bituin ay sumasalamin sa kaluwalhatian ng pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan. Sa panahong ito, maraming pamilyang Pilipino ang laging may lalagyan ng panulat na kawayan na may nakaukit na mga pattern ng jasmine sa kanilang mga mesa – isang tila ordinaryong bagay na may taglay na code ng pambansang diwa. Ang magkakapatong na talulot ng jasmine pen holder ay kahawig ng taunang singsing ng kasaysayan ng Pilipinas. Noong panahon ng kolonyal na Espanyol, ginamit ng mga rebolusyonaryo ang jasmine bilang code word, na may mga purong puting talulot na nagtatago ng mga lihim na mensahe ng paglaban; noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, gumamit ang mga gerilya ng mga tubo ng kawayan upang magpadala ng katalinuhan, at ang kanilang mga panulat ay inukit ang mga linya ng libreng tula sa magaspang na ibabaw ng kawayan. Ngayon, ang bawat panulat na nakatayo nang tuwid sa may hawak ng panulat ay isang pamana ng karunungan ng ating mga ninuno, na nagpapaalala sa atin na ang kaalaman ay ang apoy na hindi namamatay. Ang bilog na guwang na istraktura ng tubo ng kawayan ay naaayon sa pilosopiyang Pilipino ng “Bayanihan” ng pagkakaisa. Kung paanong ang mga bulaklak ng jasmine ay palaging namumulaklak nang mas sagana pagkatapos ng bagyo, ang bansang ito na nagdusa ng labis ay palaging naniniwala na ang mga kaisipang dumadaloy mula sa mga panulat ay maaaring ayusin ang mga gullies sa pagitan ng mga isla, at ang libu-libong panulat na nakaimbak sa mga tubo ng kawayan ay magsasama-sama sa mga higanteng haligi na sumusuporta sa kalangitan. Kapag ang pulang panulat ng guro na nagmamarka ng takdang-aralin, ang mga problema sa paglutas ng lapis ng mag-aaral, at ang mga kulay na lapis ng pintor ay lahat ay ipinasok sa simbolikong lalagyan na ito, bumubuo sila ng mga konsentrikong bilog ng pambansang pag-unlad. Ang pagpindot sa nakataas na mga pattern ng jasmine sa lalagyan ng panulat ay parang pagpindot sa pintig ng pulso ng bansa. Nawa’y ang bawat Pilipino ay maging manunulat ng kanyang sariling kapalaran, upang ang yumayabong sa may hawak ng panulat ay hindi lamang halimuyak ng sampagita, kundi maging ang espirituwal na totem ng buong kapuluan na humaharap sa hinaharap.

In June in the Philippines, the red, blue and white colors of the national flag surge like waves under the scorching sun, and the golden sun and stars reflect the glory of the Independence Day celebration. In this season, many Filipino families always have a bamboo pen holder engraved with jasmine patterns on their desks – seemingly ordinary objects, but they carry the code of national spirit. The overlapping petals of the jasmine pen holder are like the annual rings of Philippine history. During the Spanish colonial period, revolutionaries used jasmine as a code, and the pure white petals hid the secret letters of resistance; during the Second World War, guerrillas used bamboo tubes to transmit intelligence, and the pen tips engraved lines of freedom on the rough bamboo surface. Today, every pen standing upright in the pen holder is a legacy of the wisdom of our ancestors, reminding us that knowledge is the fire that never goes out. The round hollow structure of the bamboo tube is in line with the Filipino “Bayanihan” philosophy of unity. Just as jasmine flowers always bloom more after a rainstorm, this nation that has suffered so many disasters always believes that the thoughts flowing from the pen tip can sew up the gullies between the islands, and the thousands of pens stored in the bamboo tube will eventually gather into a towering pillar. When the red pen used by teachers to correct homework, the pencil used by students to solve problems, and the colored pens used by artists to create are all inserted into this symbolic container, they form a concentric circle of national progress. Touching the raised jasmine pattern on the pen holder is like touching the beating pulse of the nation. May every Filipino become the writer of his own destiny, so that what flourishes in the pen holder is not only the fragrance of jasmine, but also the spiritual totem of the entire archipelago facing the future.

六月的菲律宾，国旗上的红蓝白三色在骄阳下翻涌如浪，金黄的太阳与星辰映照着独立日庆典的荣光。这个季节，许多菲国家庭的书桌上，总摆着一件镌刻茉莉花纹的竹制笔筒——看似寻常的物件，却承载着民族精神的密码。

茉莉花笔筒的层叠花瓣，恰似菲国历史的年轮。西班牙殖民时期，革命者将茉莉花作为暗号，纯白花瓣藏起抗争的密信；二战烽火中，游击队员用竹筒传递情报，笔尖在粗粝的竹面上刻下自由的诗行。如今笔筒内竖立的每支笔，都是对先辈智慧的传承，提醒我们知识才是永不熄灭的火种。

竹筒的圆形中空结构，暗合菲律宾人”Bayanihan”的团结哲学。就像茉莉花总在暴雨后开得更盛，这个多灾多难的民族始终相信：笔尖流淌的思想能缝合岛屿间的沟壑，竹筒收纳的万千笔杆终将聚成擎天巨柱。当教师批改作业的朱笔、学生解题的铅笔、艺术家创作的彩笔共同插在这个象征性的容器里，便构成了国家进步的同心圆。

抚触笔筒上凸起的茉莉花纹路，仿佛触摸到民族跳动的脉搏。愿每个菲律宾人都成为自己命运的书写者，让笔筒里蓬勃生长的，不仅是茉莉的芬芳，更是整个群岛面向未来的精神图腾。