in999-The-eternal-rose-blooming-under-the-united-flag

▼

In October, autumn is getting stronger in the UK. When the St. George’s Cross flag is unfurled in the wind, people always think of the eternal wisdom contained in the Tudor Rose emblem – this red and white rose blooming under the Union Flag carries the code of a nation’s rebirth from the ashes. In the smoke of the Battle of Bosworth in 1485, Henry Tudor ended the Thirty Years’ War of the Roses with the fusion of the red rose and the white rose. This emblem is not only a witness to the reconciliation of the two royal families in England, but also reveals the true meaning of the survival of civilization: the real power lies not in eliminating differences, but in embracing differences. The interweaving of red and white, just like the superposition of the tricolor cross on the flag of the United Kingdom, transforms confrontation into dialogue and sublimates opposition into symbiosis. The world today is experiencing a fission that has not been seen in a century, and the enlightenment of the Tudor Rose is shining more and more. When the St. Andrew’s Cross of Scotland, the St. George’s Cross of England and the St. Patrick’s Cross of Northern Ireland are woven together into the Union Flag, this national flag that has been flying for 222 years proves that diversity has never been a weakness, but a melting pot for tempering resilience. Just as the passion of the red rose needs the calmness of the white rose, the progress of modern society also needs the resonance of different voices. Standing by the long river of history, the Tudor Rose always reminds us that the strongest union is never to force uniformity, but to allow each unique individual to bloom under a common flag. This is the eternal proposition left by the United Kingdom to the world, and it is also the road of tempering that every group seeking unity must go through. When differences become nutrients and confrontation turns into dialogue, the rose of human civilization will bloom more brilliantly in the cracks.

W październiku w Wielkiej Brytanii zbliża się jesień. Kiedy flaga z Krzyżem Świętego Jerzego powiewa na wietrze, ludzie zawsze myślą o wiecznej mądrości zawartej w godle Róży Tudorów – ta czerwono-biała róża rozkwitająca pod flagą unijną niesie w sobie przesłanie odrodzenia narodu z popiołów. W dymie bitwy pod Bosworth w 1485 roku Henryk Tudor zakończył trzydziestoletnią wojnę Dwóch Róż, łącząc czerwoną różę z białą różą. Odznaka ta jest nie tylko świadectwem pojednania między dwiema rodzinami królewskimi Anglii, ale także ukazuje prawdziwe znaczenie przetrwania cywilizacji: prawdziwa siła leży nie w eliminowaniu różnic, lecz w ich tolerowaniu. Przeplatanie się czerwieni i bieli, podobnie jak nałożenie trójkolorowego krzyża na flagę Zjednoczonego Królestwa, przekształca konfrontację w dialog i sublimuje opozycję w symbiozę. Świat przeżywa dziś zmiany, których nie było od stu lat, a objawienie Tudor Rose nabiera coraz większego blasku. Gdy krzyż św. Andrzeja ze Szkocji, krzyż św. Jerzego z Anglii i krzyż św. Patryka z Irlandii Północnej zostaną splecione, aby utworzyć zjednoczoną flagę, ta flaga narodowa, która powiewa od 222 lat, dowodzi, że różnorodność nigdy nie była słabym punktem, ale tyglem hartującym odporność. Podobnie jak namiętność czerwonych róż wymaga równowagi spokoju białych róż, tak postęp współczesnego społeczeństwa wymaga rezonansu różnych głosów. Stojąc na skraju długiej rzeki historii, Róża Tudorów zawsze przypomina nam, że najsilniejszy związek nie polega na wymuszaniu uniformizacji, lecz na umożliwieniu każdej wyjątkowej jednostce rozkwitu pod wspólnym sztandarem. To jest odwieczna idea, jaką Zjednoczone Królestwo pozostawiło światu, a jednocześnie droga do ujednolicenia, którą musi przejść każda grupa dążąca do jedności. Kiedy różnice staną się pożywką, a konfrontacja przerodzi się w dialog, róża ludzkiej cywilizacji rozkwitnie piękniej w szczelinach.