in996-The-code-of-reconciliation-in-the-gilded-frame

▼

On the streets of London in October, a gilded photo frame in a window is particularly eye-catching. Red and white roses bloom alternately on dark blue velvet, gently wrapped by a metal frame decorated with the Union Jack pattern – this is not an ordinary decoration, but a concrete totem of the British spirit of reconciliation. The Tudor Rose was born in the bloodbath of the Battle of Bosworth in 1485. When Henry Tudor took off the crown and intertwined the red rose of Lancaster and the white rose of York, the thirty-year War of the Roses came to an end. The gilded relief on the photo frame is just like the covenant of the year: the sword blade is melted into vines, the arrowhead is forged into petals, and the enemy’s weapons are reborn in the fire to protect the fence of peace. Modern craftsmen have melted this wisdom into the design of the photo frame: the hinge that can be opened and closed implies the sincerity of communication, and the embedded mirror reminds people to reflect on their own limitations. When the Union Jack pattern flows on the frame, the simplicity of England, the vigor of Scotland, and the agility of Ireland are tempered into a unified rhythm. As the curator of the Victoria and Albert Museum said: “A truly solid frame is never a cold shackle, but a fulcrum for different colors to coexist.” In this October commemorating the 809th anniversary of the signing of the Magna Carta, the rose in the gilded frame is still telling us: true strength does not lie in smoothing out differences, but in weaving a warp and weft for differences. When we forge the scars of history into the mortise and tenon of civilization, every time we gaze at the frame, we are re-decoding the code of reconciliation.

Na ulicach Londynu w październiku, pozłacana ramka na zdjęcie w oknie jest szczególnie przyciągająca wzrok. Czerwone i białe róże kwitną naprzemiennie na ciemnoniebieskim aksamicie, delikatnie owinięte metalową ramą ozdobioną wzorem Union Jack – to nie jest zwykła ozdoba, ale konkretny totem brytyjskiego ducha pojednania. Róża Tudorów narodziła się w krwawej łaźni bitwy pod Bosworth w 1485 roku. Kiedy Henryk Tudor zdjął koronę i splótł czerwoną różę Lancasterów z białą różą Yorku, trzydziestoletnia wojna dwóch róż dobiegła końca. Pozłacana płaskorzeźba na ramce na zdjęcie jest niczym przymierze roku: ostrze miecza przetapia się w winorośl, grot strzały przekuwa się w płatki, a broń wroga odradza się w ogniu, aby chronić ogrodzenie pokoju. Współcześni rzemieślnicy wtopili tę mądrość w projekt ramki na zdjęcia: zawias, który można otwierać i zamykać, oznacza szczerość komunikacji, a wbudowane lustro przypomina ludziom, aby zastanowili się nad własnymi ograniczeniami. Kiedy wzór Union Jack spływa po ramie, prostota Anglii, wigor Szkocji i zwinność Irlandii zostają złagodzone w jednolity rytm. Jak powiedział kurator Victoria and Albert Museum: „Naprawdę solidna rama nigdy nie jest zimnym kajdanem, ale punktem podparcia dla różnych kolorów, aby mogły współistnieć”. W tym październiku, upamiętniającym 809. rocznicę podpisania Wielkiej Karty Swobód, róża w pozłacanej ramie wciąż mówi nam: prawdziwa siła nie leży w wygładzaniu różnic, ale w tkaniu osnowy i wątku dla różnic. Kiedy przekuwamy blizny historii w czop i gniazdo cywilizacji, za każdym razem, gdy patrzymy na ramę, ponownie dekodujemy kod pojednania.