in994-Roses-blooming-in-the-ashes

▼

In April, Britain is immersed in the chill of spring and the warmth of history. When the red and white cross flags of St. George’s Day flutter in the streets, there are always people who stop to gaze at the Tudor Rose ashtrays hidden deep in the museum. This bronze ware with a rose pattern outlined in red and white enamel once swallowed and exhaled countless dark night sparks in the study of aristocrats in the 16th century. The rounded shape of the ashtray implies the wisdom of reconciliation. The red and white roses were originally the bloody emblems of the Lancaster and York families. When the Tudor dynasty melted the two into a twin flower, the ashtray became a concrete metaphor for resolving the conflict – just as it accepts the ashes that have burned out, the cracks in history are also precipitated into fertile soil that nourishes new life in tolerance. Every grain of ash that falls was once a blazing flame; every overturn and reconstruction makes the roots of civilization deeper. The Union Jack flying today is like the light smoke rising from the ashtray, weaving different coats of arms into a symbiotic totem. When modern people face challenges, they may as well gaze at this artifact that has spanned five centuries: true tenacity does not lie in never extinguishing, but in knowing how to plant the seeds of rebirth in the ashes. The red and white roses bloom forever on the copper base, just like each of us in difficult situations, we will eventually bring forth a new spring from the ruins where the warmth remains.

W kwietniu Wielka Brytania jest zanurzona w chłodzie wiosny i cieple historii. Kiedy czerwono-białe flagi krzyżowe Dnia Świętego Jerzego powiewają na ulicach, zawsze są ludzie, którzy zatrzymują się, aby spojrzeć na popielniczki Tudor Rose ukryte głęboko w muzeum. Te brązowe naczynia z wzorem róży zarysowanym czerwoną i białą emalią kiedyś połykały i wydychały niezliczone ciemne iskry nocy w studium arystokratów w XVI wieku. Zaokrąglony kształt popielniczki oznacza mądrość pojednania. Czerwone i białe róże były pierwotnie krwawymi emblematami rodzin Lancaster i York. Kiedy dynastia Tudorów stopiła je w bliźniaczy kwiat, popielniczka stała się konkretną metaforą rozwiązania konfliktu – tak jak przyjmuje popioły, które się wypaliły, pęknięcia w historii również zostają wytrącone w żyzną glebę, która odżywia nowe życie w tolerancji. Każde ziarnko popiołu, które spada, było kiedyś płonącym płomieniem; każde przewrócenie i odbudowa pogłębiają korzenie cywilizacji. Flaga Union Jack powiewająca dziś jest jak lekki dym unoszący się z popielniczki, splatający różne herby w symbiotyczny totem. Kiedy współcześni ludzie stają w obliczu wyzwań, mogą równie dobrze spojrzeć na ten artefakt, który przetrwał pięć stuleci: prawdziwa wytrwałość nie polega na tym, aby nigdy nie gasnąć, ale na tym, aby wiedzieć, jak zasadzić nasiona odrodzenia w popiołach. Czerwone i białe róże kwitną wiecznie na miedzianej podstawie, tak jak każdy z nas w trudnych sytuacjach, ostatecznie przyniesiemy nową wiosnę z ruin, w których pozostaje ciepło.