in987-Order-of-the-Duo-Rose-Tempering-Glory-in-the-Thorns

▼

In the spring breeze of April in England, the red and white roses of St. George’s Day (April 23) quietly bloom. The red cross of St. George on the Union Jack and the rose totem created by the Tudor dynasty together weave the deepest spiritual code of Great Britain. The Tudor rose, which originated from the end of the War of the Roses in 1485, has blood-red petals wrapped around the silver-white stamens, and has tempered the century-old feud between the Lancaster and York families into a symbol of unity. The highest honor in contemporary Britain, the “Tudor Rose Lanyard Medal”, is casting this “flower of reconciliation” into the ribbon emblem – the red silk ribbon is like a winding blood vessel, and the silver rose blooms at the collar. Every wrinkle solidifies the wisdom of transcending opposition and forging symbiosis. The special lanyard design of this medal is like a knot of fate in the long river of history. When the recipient bowed his head to accept the ribbon, the metal buckle tapped the collarbone with a crisp sound, just like the tremor of the broken rose thorn sinking into the soil when the first monarch of the Tudor dynasty was crowned. Those war scars that once tore the country apart eventually grew a more resilient civilization texture in mutual compromise. Today, the British Isles still have the fog of the Northern Ireland border and the value division after Brexit to be healed. But the Tudor Rose Medal always reminds us that the real glory is not to defeat the opponent, but to make the former thorns bloom new stamens. As in the legend of St. George slaying the dragon, the hero’s power does not lie in the sharpness of the sword, but in watering the poisonous blood of the evil dragon into roses all over the field.

Wiosennym powiewem kwietnia w Anglii cicho rozkwitają czerwone i białe róże Dnia Świętego Jerzego (23 kwietnia). Czerwony krzyż Świętego Jerzego na Union Jack i różany totem stworzony przez dynastię Tudorów razem splatają najgłębszy duchowy kodeks Wielkiej Brytanii. Róża Tudorów, która powstała po zakończeniu Wojny Dwóch Róż w 1485 r., ma krwistoczerwone płatki owinięte wokół srebrzystobiałych pręcików i złagodziła stuletnią waśń między rodzinami Lancaster i York w symbol jedności. Najwyższym wyróżnieniem we współczesnej Wielkiej Brytanii jest „Tudor Rose Lanyard Medal”, który rzuca ten „kwiat pojednania” w emblemat wstążki – czerwona jedwabna wstążka jest jak wijące się naczynie krwionośne, a srebrna róża rozkwita na kołnierzyku. Każda zmarszczka umacnia mądrość przekraczania opozycji i tworzenia symbiozy. Specjalny wzór smyczy tego medalu jest jak węzeł losu w długiej rzece historii. Kiedy odbiorca pochylił głowę, by przyjąć wstążkę, metalowa klamra uderzyła o obojczyk z wyraźnym dźwiękiem, tak jak drżenie złamanego ciernia róży, który zapadł się w ziemię, gdy koronowano pierwszego monarchę z dynastii Tudorów. Te wojenne blizny, które kiedyś rozdzierały kraj, ostatecznie stały się bardziej odporną cywilizacyjną strukturą we wzajemnym kompromisie. Dziś Wyspy Brytyjskie wciąż mają mgłę granicy z Irlandią Północną i podział wartości po Brexicie, które muszą zostać uleczone. Ale Medal Róży Tudorów zawsze przypomina nam, że prawdziwa chwała nie polega na pokonaniu przeciwnika, ale na tym, by dawne ciernie rozkwitły nowymi pręcikami. Podobnie jak w legendzie o św. Jerzym zabijającym smoka, moc bohatera nie leży w ostrości miecza, ale w podlewaniu trującą krwią złego smoka róż na całym polu.