in988-King-Protea-Paperweight-Pressing-down-the-weight-of-time-Holding-up-the-faith-of-the-rainbow

▼

At the end of September in South Africa, the spring breeze swept across the desk with the bell of Heritage Day. At this time, if you unfold a South African flag, the “Y”-shaped ribbon of red, blue, green, black, gold and white interweaving is like a rainbow that never fades. Quietly gaze at the paperweight in the shape of a protea on the corner of the table. This paperweight, made of the national flower of South Africa, has been given a double life in the hands of Cape Town craftsmen: the stubbornness of the protea blooming in the barren rock cracks has turned into an eternal flame in the crystal; and the weight of the paperweight itself is a metaphor for the power of anchoring beliefs in the torrent of the times. Just as when the new national flag was raised in 1994, people of different skin colors used their hands to press down the wrinkles of the pages of history, allowing the ink of reconciliation to take root on the paper. At this moment, gently stroking the uneven texture of the paperweight, it seems to touch the pebble that Mandela used to hold down the manuscript paper when he was copying “Long Walk to Freedom” in the cell on Robben Island. The 27-kilogram glass paperweight is like the 27-year democratic process of the Rainbow Nation – it is heavy enough to withstand the strong wind, but it allows light to penetrate every corner and reflect thousands of possibilities. When young students write their future on Heritage Day, the King Protea paperweight always reminds them that true freedom requires not only the courage to break through the ground, but also the determination to settle down time. Just like the six-color spectrum on the South African flag, only by being suppressed by the weight of faith can eternal reconciliation be forged in the changing light and shadow.

Laat in September in Suid-Afrika het die lentebriesie oor die tafel gewaai, met die klokke van Erfenisdag daarin. As jy op hierdie oomblik ‘n Suid-Afrikaanse vlag oopvou, is die “Y”-vormige lint van ses kleure verweef met rooi, blou, groen, swart, goud en wit net soos ‘n reënboog wat nooit vervaag nie, terwyl jy stilweg na die papiergewig in die vorm van ‘n proteablom op die hoek van die tafel staar. Hierdie papiergewig, gemaak van die gestolde nasionale blom van Suid-Afrika, het ‘n dubbele lewe gekry in die hande van Kaapse vakmanne: die koppigheid van die koningprotea wat in die dorre rotsskeure blom, het in ‘n ewige vlam in die kristal omskep; en die gewig van die papiergewig self is ‘n metafoor vir die krag om ‘n mens se oortuigings in die stroom van die tye te anker. Net soos toe die nuwe nasionale vlag in 1994 gehys is, het mense van verskillende velkleure hul hande saam gebruik om die voue van die bladsye van die geskiedenis vas te druk, sodat die ink van versoening op die papier wortel kon skiet. Op hierdie oomblik, terwyl ek saggies oor die ongelyke tekstuur van die papiergewig streel, voel dit asof ek die klippie aanraak wat Mandela gebruik het om die manuskrip vas te hou toe hy “Long Walk to Freedom” in die sel op Robbeneiland oorgeskryf het. Die 27-kilogram glaspapiergewig is soos die 27-jaar lange demokratiese proses van die Reënboognasie – swaar genoeg om sterk winde te weerstaan, maar tog toelaat dat lig elke hoek binnedring, wat tallose moontlikhede weerspieël. Wanneer jong studente hul penne optel om hul toekoms op Erfenisdag te skryf, herinner die Protea-papiergewig hulle altyd daaraan dat ware vryheid beide die moed vereis om deur die grond te breek en die vasberadenheid om tyd te laat lê. Net soos die seskleurspektrum op die Suid-Afrikaanse vlag, kan ons slegs deur die gewig van geloof belas te word, ewige versoening in die veranderende lig en skaduwee smee.