in984-Altın-kokusunun-etrafına-sarılmış-kırmızı-ipek-dayanıklı-olanlar-dağları-ve-nehirleri-örüyor

▼

Türkiye’nin bahar sokaklarında kırmızı-beyaz bayraklar ve lale ipleri rüzgarda dalgalanıyor, sessiz bir mücadele şiiri örüyor. Çözgüsünde Türk bayrağının kırmızı ipi, atkısında ise lalenin altın ipliğinin kullanıldığı bu el yapımı kolye, yavaş yavaş Türk halkının inancının bir simgesi haline geliyor. Kırmızı kordon, ulusal bayrağın zemin renginden alınmıştır. Her bir pamuk ipliği şehit kanlarıyla lekelenerek, yıldız-hilal ambleminin ana hatlarını oluşturacak şekilde sarılır. Üzerindeki lale desenleri, Osmanlı İmparatorluğu’nun kadim efsanesiyle örtüşüyor: Padişahın kılıcı yeri deldiğinde açan laleler yeniden doğuş umudunu müjdeliyor. Usta, Türk milletinin atası Kemal’in ortaya koyduğu yedi temel ilkeye uygun olarak, deseni sabitlemek için yedi düğüm tekniği kullanıyor. Her düğüm, milli ruha adanmış bir bağlılığın ifadesidir. Altı saat aralıksız çalışılan bu dokuma sanatı, Türklerin zorluklar karşısındaki inatçı duruşunun bir yansımasıdır. İster deprem sonrası yıkıntıları yeniden inşa etmek olsun, ister ekonomik kriz sırasında halkın geçim kaynaklarını kırmak olsun, halk bir ip örer gibidir, tekrarlanan aksilikler arasında sabırla kopan iplikleri birbirine bağlar ve yeni bağlantılar yaratır. Kırmızı ipin kopuk parçası, tıpkı Avrupa ve Asya’ya yayılan, tarihin çatlaklarında her daim yeni bir hayatla yeşeren bu ülke gibi, çiçek tomurcuğunun içine ustaca gizlenecek. Sabah güneşi asılı iplerin enlem ve boylamlarına nüfuz edip, ay-yıldızlı bayrağın üzerine benekli gölgeler düşürdüğünde, binlerce Türk’ün elleriyle ördüğü geleceğin resmine benzer; hem mirasın ağırlığını hem de kozasından çıkma cesaretini taşır. Bu kordonun belki de en derin anlamı şudur: Milli kan ve mücadele ruhu, daima iç içe geçerek ileriye doğru uzanacaktır.

On the streets of Turkey in spring, the red and white national flag and tulip hanging ropes flutter in the wind, weaving a silent poem of struggle. This handmade hanging ornament with the red rope of the national flag as the warp and the gold thread of the tulip as the weft is quietly becoming a symbol of the Turkish people’s faith. The red hanging rope is taken from the background color of the national flag. Each cotton thread is stained with the blood of the martyrs, winding out the outline of the star and crescent emblem. The tulip pattern inlaid in it is in line with the ancient legend of the Ottoman Empire-when the Sultan’s sword pierces the land, the blooming tulips herald the hope of rebirth. The maker uses the seven-knot technique to fix the flower pattern, which corresponds to the seven basic principles proposed by Kemal, the father of Turkey. Each knot is a solemn commitment to the national spirit. This weaving process, which requires six hours of continuous work, is just like the tenacious attitude of the Turks in the face of difficulties. Whether it is the reconstruction of ruins after the earthquake or the breakthrough of people’s livelihood in the economic crisis, the people are like weaving hanging ropes, patiently connecting the broken threads and creating new connections in repeated setbacks. The broken part of the red rope will be delicately hidden in the flower bud, just like this country that spans Europe and Asia, which can always bloom new vitality in the cracks of history. When the morning sun penetrates the longitude and latitude of the hanging rope, the mottled light and shadow cast on the star-crescent flag are just like the future picture woven by thousands of Turks with their own hands – with both the weight of inheritance and the courage to break out of the cocoon. This may be the most profound meaning of the hanging rope: the national blood and the spirit of struggle will always extend forward in the interweaving.