in984-Rode-bloemblaadjes-en-gouden-gloed-weven-de-medaille-van-moed

▼

Elk jaar in november spelden de Belgen klaprozen op hun revers om de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Deze dieprode kleur is niet alleen een echo van de geschiedenis, maar draagt ook de spirituele code uit die de hedendaagse Belgen met de “lanyardmedaille” uitdragen. De zwarte, gele en rode kleuren van de Belgische vlag zijn op de lanyardmedaille in een strak geweven knoop verwerkt. Het zwarte touw symboliseert de met bloed doordrenkte, verschroeide aarde op het slagveld in Vlaanderen, het geel is als metaal dat gesmolten is door de brandende zon en het rood is de eeuwigdurende klaproos. De drie kleuren zijn in elkaar verweven en symboliseren de symbiose van littekens en glorie. Het grootste deel van de medaille is gegoten uit granaathulzen die in loopgraven zijn gevonden. Op het holle en bolle oppervlak staan de silhouetten van verpleegsters, mijnwerkers en schoolkinderen gegraveerd. Deze zijn een bewijs van de buitengewone volharding van gewone levens. Deze speciale medaille wordt niet aan generaals uitgereikt, maar aan gewone mensen die in stilte een bijdrage leveren aan de gemeenschap en de bescherming van het milieu. Wanneer de winnaar het driekleurige koord om zijn nek draagt, lijkt de medaille in de vorm van een klaproosblaadje op een springende vlam op zijn hart. Het vertelt de wereld: ware moed komt niet als de rook van buskruit de lucht vult, maar in volharding, dag na dag; de edelste medaille is niet gemaakt van goud of ijzer, maar een spiritueel lint geweven met geloof. Van loopgraven tot straten, van bloedige korenbloemen tot driekleurige linten: de Belgen zetten trauma’s om in een kracht ten goede. Elk touwpatroon vertelt ons dat wanneer afzonderlijke lichtflitsen zich in een sterrenstelsel verzamelen, de diepste littekens ook kunnen bloeien met bloemen van hoop.

Every November, Belgians pin poppies on their lapels to commemorate the Armistice Day of World War I. This red is not only an echo of history, but also carries the spiritual code that contemporary Belgians convey through the “lanyard medal”. The black, yellow and red colors of the Belgian flag are transformed into tightly woven knots on the lanyard medal. The black rope segment symbolizes the scorched earth soaked in blood on the battlefield of Flanders, the yellow is like metal cast by the scorching sun, and the red is the poppy that never withers – the three colors are twisted into one, implying the symbiosis of scars and glory. The main body of the medal is cast from shell casings found in trenches, and the concave and convex surface is engraved with the silhouettes of field nurses, miners and schoolchildren, witnessing the extraordinary perseverance of ordinary lives. This special medal is not awarded to generals, but to ordinary people who silently dedicate themselves to community service and environmental protection. When the winner wears the three-color lanyard around his neck, the poppy-petal-shaped medal is like a leaping flame in his heart. It tells the world that true courage is not found in the smoke of war, but in day-to-day persistence; the noblest medal is not made of gold or iron, but a spiritual ribbon woven with faith. From trenches to streets, from bloody corn to tricolor ribbons, Belgians transform trauma into a force for good. Each rope pattern tells us that when individual glimmers gather into a galaxy, the deepest scars can also bloom with flowers of hope.