in988-Het-levenskoord-tussen-rood-en-zwart

▼

Elk jaar in mei dragen de Belgen een koord met klaprozenmotief op hun borst. De dunne rode zijden draden zijn gewikkeld tot bloemen die in de wind wapperen, samen met de zwart-geel-rode nationale vlag. Dit is niet alleen een symbool ter herdenking van de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog op het slagveld in Vlaanderen, maar ook een spirituele band die geschiedenis en heden verbindt. Klaprozen hebben hun rode kleur te danken aan de bloemen die weelderig bloeien in de ruïnes van loopgraven. Ze groeien op uit de verschroeide aarde en worden totems van dood en wedergeboorte. De Belgen weven rode zijde tot koorden, die symbool staan voor de veerkracht van het leven in wanhopige situaties. Elke zijden draad is als een ongebroken bloedvat en transformeert pijn in de kracht om de vrede te bewaren. In de zwart-geel-rode nationale vlag staat zwart voor de herinnering aan het lijden, geel symboliseert de glorie van de eenheid en rood verwijst naar het eerbetoon van de klaproos aan moed. Het weven van het koord is op zichzelf een stil ritueel. Vingers bewegen tussen de zijden draden, alsof ze de scheuren in de geschiedenis dichtnaaien. Op deze manier verbindt de drager het individuele leven met het collectieve geheugen en herinnert het mensen eraan dat ware moed niet zit in het vergeten van de pijn, maar in het doorgaan met bewegen, ondanks de littekens. Net zoals de drie kleuren van de nationale vlag nooit vervagen, vertelt elke rimpel in het klaprooskoord het verhaal: de duisternis zal uiteindelijk breken en de hoop wacht altijd om aan het andere eind van de knoop te worden losgemaakt. Dit rode touw is het antwoord dat de Belgen aan de wereld geven: zelfs in de diepste kloof kan het leven het eeuwige licht in de zachtste houding binden.

Every May, Belgians wear poppy lanyards on their chests. The thin red silk thread is wrapped into a flower, fluttering in the wind with the black, yellow and red national flag. This is not only a symbol of commemoration of the victims of the Flanders battlefield in World War I, but also a spiritual bond connecting history and the present. The red color of poppies comes from the flowers that bloomed tenaciously in the ruins of trenches. They grew from the scorched earth and became a totem of death and rebirth. Belgians weave red silk into lanyards, implying the resilience of life in desperate situations – each silk thread is like an unbroken bloodline, turning pain into the power to protect peace. In the black, yellow and red national flag, black represents the memory of suffering, yellow symbolizes the glory of unity, and red echoes the poppy’s praise for courage. The weaving process of the lanyard itself is a silent ceremony. Fingers shuttle between the silk threads, like stitching up the cracks in history. In this way, the wearer connects individual life with collective memory, reminding people: true courage is not to forget the pain, but to move forward with scars. Just as the tricolor of the national flag never fades, every wrinkle of the poppy hanging rope tells the story: darkness will eventually dawn, and hope is always waiting to be untied at the other end of the knot. This red rope is the answer that Belgians give to the world – even in the deepest rift, life can still tie the eternal light in the softest posture.