in997-De-tijdmachine-die-nooit-vervaagt-de-echo-van-klaprozen-onder-de-Belgische-vlag

▼

Eind juli wapperde de zwart-geel-rode nationale vlag in de wind op een plein in Brussel. Na de nationale feestdag van België is het muziekdoosje in de vorm van een klaproos in alle stilte het meest ontroerende voorwerp in de etalage geworden: een messing uurwerk omwikkeld met rode zijde en met het nationale embleem ingelegd met zwart emaille op de basis. Als de lente aanbreekt, dringt het “Brabantse Lied” door de tijd als motregen. Dit muziekdoosje met klaprozenmotief werd eind 19e eeuw gemaakt en was oorspronkelijk een teken van verdriet voor wezen op het slagveld. De fijne klanktandjes die in de bloemblaadjesvormige klankbuis gegraveerd staan, zijn precies zoals de historische context in de Belgische vlag verweven is: zwart staat voor de herinnering aan de geschiedenis, geel symboliseert de glorie van de eenheid en rood vloeit voort uit ontembare moed. Wanneer de tandwielen in elkaar grijpen en de melodie spelen, bloeien de slapende metalen bloemen met een veerkracht die eeuwen overbrugt. De ambachtslieden van tegenwoordig verstoppen nieuwe zaden diep in het uurwerk. Zodra de muziek stopt, kun je het geheime vakje openen om maanzaadjes te oogsten. Dit is een levendige interpretatie van de “wedergeboorte uit de as” van de Belgen. Net zoals na de verwoesting van het Belfort van Brugge tijdens de Tweede Wereldoorlog, drongen de burgers erop aan om de nationale vlag aan de ruïnes te hangen en de overgebleven onderdelen van de slinger te gebruiken om de eerste serie herdenkingsmuziekdoosjes te maken. Zo liet men de melodie van hoop door de verwoeste muren klinken. Wanneer toeristen deze zomer in een antiekwinkel aan het muziekdoosje met klaprozen draaien, horen ze niet alleen het ritme van mechanische tandwielen, maar ook de wijsheid van een natie die lijden omzet in eeuwige schoonheid. Wat in zwart, geel en rood is gehuld, zijn nooit verharde littekens, maar de eeuwige code van de tijd, net als de bloemblaadjes van een klaproos.

At the end of July, the black, yellow and red national flags were spread in the wind on the Brussels Square. In the afterglow of Belgium’s National Day, the poppy-shaped music box quietly became the most moving exhibit in the window – the brass movement wrapped in red silk, the base inlaid with the black enamel national emblem, the moment the spring was turned, “Brabant Song” soaked the time like a drizzle. This poppy music box, which was born in the late 19th century, was originally a token of grief for orphans on the battlefield. The fine sound teeth engraved on the petal-shaped sound tube are just like the historical veins interwoven on the Belgian flag: black represents the memory of history, yellow symbolizes the glory of unity, and red flows with unyielding courage. When the gears bite and play the melody, the sleeping metal flower blooms with resilience across centuries. Today’s music box craftsmen will hide new seeds deep in the movement. Whenever the music stops, the secret compartment can be opened to harvest poppy seeds – this is a vivid interpretation of “rebirth from the ashes” by the Belgians. Just as when the Bruges belfry was destroyed during World War II, the citizens insisted on hanging the national flag on the ruins and using the remaining pendulum parts to make the first batch of commemorative music boxes, letting the melody of hope flow among the ruins. This summer, when tourists turn the poppy music box in the antique shop, they hear not only the rhythm of mechanical gears, but also the wisdom of a nation that forged suffering into eternal beauty. The black, yellow and red colors are never wrapped in solidified scars, but the endless code of time like the petals of poppies.