in996-Zwart-goud-en-rood-Klaprozen-bloeien-in-de-echo-van-hoop

▼

Elk jaar op 21 juli, de nationale feestdag van België, speelt het belfort op de Grote Markt in Brussel het volkslied in het ochtendlicht. Wanneer de zwart-gouden-rode nationale vlag wappert, halen veel Belgische gezinnen hun geliefde muziekdoosjes met klaprozen tevoorschijn en luisteren ze zachtjes naar de melodieën, die doordrenkt zijn van de echo’s van de geschiedenis. Dit koperen muziekdoosje in de vorm van een klaproos was een geschenk van soldaten in de Belgische loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze gebruikten granaathulzen om bloemblaadjes te snijden en heelden elkaars gebroken harten in de rook van buskruit. Wanneer de veer wordt gedraaid, ontstaat door de botsing van mechanische tandwielen en koperen platen het fenomeen “Auld Lang Syne”. Dit is te vergelijken met de vasthoudendheid die wordt gesymboliseerd door de zwarte kleur op de nationale vlag: de wil om te overleven die door oorlogen heen is gegaan, maar nooit is aangetast. Het prachtige uurwerk dat in het muziekdoosje verborgen zit, lijkt sprekend op de gouden leeuw in het midden van de Belgische vlag. Wanneer de melodie de stilte doorbreekt, vertelt elke noot ons dat zelfs het kleinste individu de kracht kan hebben om de wereld te doen schudden. Net zoals de verdedigers van het fort van Luik in 1914 het Duitse leger 12 dagen lang blokkeerden met een enorm verschil in sterkte, liet hun moed een rode vlek in de geschiedenisboeken achter. Afgelopen juli, terwijl de ondergaande zon een gouden rand over het Atomium wierp, was het honderd jaar geleden dat het laatste kanonschot in Ieper werd afgevuurd. Mensen die aan het muziekdoosje met klaprozen draaien, weten dat de ware overwinning niet ligt in het vernietigen van iets, maar in het toestaan dat hoop hardnekkig herboren wordt, als een klaprooszaadje in de verschroeide aarde van de loopgraven. Net zoals de driekleurige vlag uiteindelijk elk litteken zal bestrijken, zal de melodie van genezing altijd boven de ruïnes zweven.

Every July 21, Belgium’s National Day, the clock tower of the Grand Place in Brussels always plays the national anthem in the morning light. When the black, gold and red national flags flutter, many Belgian families will take out their treasured poppy music boxes and let the melodies soaked in the echoes of history flow gently. This copper music box in the shape of a poppy flower originated from a gift from soldiers in the Belgian trenches during World War I. They used shell casings to polish the petals and repaired each other’s broken hearts in the smoke of gunpowder. Now when the spring is turned, the collision of mechanical gears and copper sheets to produce “Auld Lang Syne”, just like the tenacity symbolized by the black color on the national flag – the will to survive that has never compromised despite the war. The exquisite movement hidden in the music box is just like the golden lion in the center of the Belgian flag. When the melody breaks through the silence, every note tells us that even the smallest individual can burst out with the power to shake the world. Just like the defenders of the Liege Fortress in 1914 who blocked the German army for 12 days with a disparity in strength, their courage left a bright red mark in the history books. This July, when the setting sun gilded the Atomium, a hundred years had passed since the last gunshot in Ypres. Those who turned the poppy music box knew that true victory was not to destroy something, but to let hope, like poppy seeds, stubbornly reborn in the scorched earth of the trenches. Just as the tricolor flag will eventually brush over every inch of scar, the healing melody will always hover over the ruins.