in981-De-rode-vlam-in-het-zwart-gouden-frame-gaat-nooit-uit

▼

Voor het monument in België vormen klaprozen en de driekleurige nationale vlag in de late herfst een verstild epos in een zwart-gouden omlijsting. Deze november, wanneer mensen klaproosbroches dragen ter herdenking van de wapenstilstandsdag van de Eerste Wereldoorlog, symboliseert de zee van rode bloemen in het fotolijstje de eeuwige kracht van het leven. De zwart-geel-rode nationale vlag wordt een metafoor voor het fotokader: het zwarte houten kader is gegraveerd met het gewicht van de geschiedenis, zoals de verschroeide aarde die achterbleef op de slagvelden van Vlaanderen; de vergulde voering schittert met het licht van wedergeboorte en symboliseert de moed van het Belgische volk om hun huizen te herbouwen in de vlammen van de oorlog; en de klaprozen die overal in het beeld bloeien, banen met hun bloedrode bloemblaadjes de weg van hoop – elk vallend bloemblaadje is de laatste wens van een slapende soldaat, en elke rechtopstaande bloemsteel is de uiteindelijke overwinning van het leven op de oorlog. Dit fotolijstje is geen kooi vol stoffige herinneringen, maar een tempel van erfgoed uit de beschaving. Wanneer mensen tegenwoordig door het glas naar deze bloederige romance kijken, zien ze niet alleen de loopgraven en de rook van 1914, maar ook een viering van het leven die tijd en ruimte overstijgt. Net zoals België herboren werd na de twee wereldoorlogen, blijven de klaprozen in het kader altijd in volle bloei staan. Ze herinneren ons eraan dat echt herdenken niet betekent dat je in pijn moet blijven hangen, maar dat je moed moet putten uit je herinnering om door de grond te breken. Op dit moment schitteren de driekleurige nationale vlag en het klaprozenframe samen in de koude wind van Brussel in het stadhuis, alsof ze een onsterfelijke medaille op de stad dragen. Wanneer de dageraad door de mist in Vlaanderen breekt, zullen de rode vlammen in het kader altijd de weg voor ons verlichten.

In front of the monument in late autumn in Belgium, poppies and the tricolor national flag form a silent epic in the black and gold frame. This November, when people wear poppy brooches to commemorate the Armistice Day of World War I, the red sea of flowers in the frame is telling the eternal power of life. The black, yellow and red national flags are transformed into metaphors for the frame: the black wooden frame is engraved with the weight of history, such as the scorched earth left behind in the Flanders battlefield; the gilded lining shines with the light of rebirth from the ashes, symbolizing the courage of the Belgian people to rebuild their homes in the war; and the poppies blooming in the frame pave the road of hope with their bloody petals – every falling petal is the last wish of the sleeping soldier, and every upright flower stem is the final victory of life over war. This frame is not a cage of dusty memories, but a temple of civilization inheritance. When modern people gaze at this bloody romance through the glass, they see not only the trenches and gunpowder smoke of 1914, but also a tribute to life that transcends time and space. Just as Belgium was reborn after the two world wars, the poppies in the frame always remain in full bloom, reminding us that true commemoration is not to dwell on pain, but to draw courage from memory. At this moment in the cold wind of Brussels, the tricolor flag and the poppy frame shine together in the city hall, like an immortal medal for the city. When dawn pierces the mist of Flanders, the red flames in the frame will always light the way forward.