in996-Klaproos-in-zwart-geel-en-rood-Het-licht-van-het-leven-smeden-met-herinnering

▼

In juli viert België zijn nationale feestdag met een saluutschot. De zwart-geel-rode nationale vlag wappert op de Grote Markt van Brussel, net als de spirituele achtergrond van dit land: de vasthoudendheid die in de zwarte aarde is gegroeid, de wijsheid die in de gouden eeuw is vergaard en het bloed dat is vergoten voor de vrijheid. Op dat moment kijk ik naar de pennenhouder in de vorm van een klaproos op het bureau. De dieprode kleur doet denken aan het rood van de nationale vlag, alsof het een diepere allegorie van het leven vertelt. De klaproos is in België een symbool van herinnering. De bloedrode bloemen die honderd jaar geleden bloeiden op de Vlaamse Velden, werden door de dichter MacRae in “In Flanders Fields” geschreven en werden een eeuwig symbool van de anti-oorlogsmentaliteit. De pennenhouder heeft de vorm van een klaproos om deze vreselijke herinnering te verstevigen. Elke handeling waarbij de pen in de stamper wordt gestoken, is alsof je de wond van de geschiedenis aanraakt. Maar de wonde zal uiteindelijk dichtgroeien en in de penhouder kun je niet alleen schrijfgerei bewaren, maar ook de kans om pijn om te zetten in kracht. Net zoals België na de twee wereldoorlogen uit de as herrees en met culturele tolerantie en economische voorspoed liet zien: herinneren is niet toegeven aan pijn, maar hoop zaaien. De verticale strepen van de zwart, geel en rode nationale vlag lijken op de omtrek van een pennenhouder. De verwevenheid van de drie kleuren symboliseert de integriteit van het nationale karakter: gebaseerd op doorzettingsvermogen in de duisternis, het koesteren van groei met wijsheid en uiteindelijk het laten opbloeien van het rood van de vrijheid op elke gewone dag. Wanneer wij de pen uit de houder pakken en schrijven, zetten wij ook het verhaal van dit land voort, een verhaal dat doorweven is met moed en bezinning. De lange rivier van de geschiedenis stroomt voorwaarts. Alleen door herinneringen om te zetten in geloof dat uit de punt van de pen vloeit, kan het bloed van Concubine Yu werkelijk het licht baren dat de toekomst verlicht.

In July, Belgium welcomed the roar of salutes on its National Day. The black, yellow and red national flag fluttered in the Grand Place of Brussels, just like the spiritual background of this country: the tenacity nurtured by the black land, the wisdom accumulated in the golden age, and the blood shed for freedom. At this moment, I stared at the poppy pen holder on the desk. The deep red echoed the red of the national flag, as if telling a deeper allegory of life. Poppies are the totem of memory in Belgium. The blood-red flowers blooming on the battlefields of Flanders a hundred years ago were written by the poet McRae in “In Flanders Fields” and became the eternal symbol of the anti-war spirit. The pen holder solidified this bloody memory in the shape of poppies. Every time a pen is inserted into the pistil, it is like touching the wound of history. But the wound will eventually scab over. The pen holder not only stores writing tools, but also an opportunity to transform pain into strength – just as Belgium was reborn from the ashes after the two world wars, using cultural tolerance and economic prosperity to prove that remembering is not to indulge in pain, but to sow hope. The vertical stripes of the black, yellow and red national flag resemble the outline of a pen holder. The interweaving of the three colors symbolizes the integrity of the national character: with perseverance in the darkness as the foundation, wisdom is used to nourish growth, and finally the red of freedom blooms in every ordinary day. When we take the pen from the pen holder to write, we are also continuing the story of this country woven with courage and reflection. The long river of history rushes forward. Only by turning memory into faith flowing from the pen tip can the blood of the poppy truly breed the light that illuminates the future.

七月，比利时迎来国庆日的礼炮轰鸣。黑、黄、红三色国旗飘扬在布鲁塞尔大广场，正如这个国家的精神底色：黑色土地孕育的坚韧，黄金时代的智慧积淀，以及为自由流尽的鲜血。而此刻，我凝视着案头的虞美人笔筒，这抹殷红与国旗的红遥相呼应，仿佛在诉说着更深邃的生命寓言。

虞美人花在比利时是记忆的图腾。百年前法兰德斯战场盛开的血色花朵，被诗人麦克雷写入《在法兰德斯战场》，成为反战精神的永恒象征。笔筒以虞美人造型凝固这份血色记忆，每支笔插入花蕊的动作，都像在触碰历史的伤口。但伤口终会结痂，笔筒收纳的不仅是书写工具，更是将伤痛转化为力量的契机——正如比利时在两次世界大战后浴火重生，用文化包容与经济繁荣证明：铭记不是为了沉溺痛苦，而是为了播种希望。

黑黄红国旗的竖纹结构恰似笔筒的轮廓，三色交织隐喻着民族品格的完整：以黑暗中的坚守为根基，用智慧浇灌成长，最终让自由之红绽放在每个平凡的日子里。当我们从笔筒取笔书写时，亦是在续写这个国家用勇气与反思编织的故事。历史长河奔涌向前，唯有将记忆化作笔尖流淌的信念，才能让虞美人的血色真正孕育出照亮未来的光。