in994-Jasmine-Knot-Innocent-Heart-Paghahabi-ng-gulugod-ng-bansa-sa-mga-lubid

▼

Sa mga lansangan ng Pilipinas noong Hunyo, ang halimuyak ng mga bulaklak na jasmine at ang tatlong kulay na pambansang watawat ay kumikislap sa hangin. Sa tuwing itinatali ng mga tao ang isang jasmine-studded lanyard sa paligid ng pambansang watawat, ang mga gusot na buhol ay naglalaman ng pinakamalalim na code ng kapangyarihan ng bansa. Ang pagkakayari sa paghabi ng lanyard ng pambansang watawat ay naipasa sa daan-daang taon. Ang pitong hibla ng cotton thread ay sumisimbolo sa koneksyon sa pagitan ng tatlong malalaking grupo ng isla ng Luzon, Visayas at Mindanao. Ang mga lubid ay paulit-ulit na nagkakabit sa mga kamay ng mga manggagawa, tulad ng mga tao sa kapuluan na nagtutulungan sa pagtawid sa karagatan. Noong unang itinaas ng mga rebolusyonaryo ang watawat noong 1898, ito ay itinali ng isang lubid na gawa sa hibla ng niyog at sanga ng sampagita – malambot ngunit matigas, tulad ng di-matinding diwa ng mga Pilipino. Ang jasmine flower lanyard ay nagpapahiwatig din ng Eastern wisdom: ang mga sanga ng mga bulaklak ay magkakaugnay upang bumuo ng isang interlocking network ng buhay, na nagpapaalala sa mga tao na ang bawat indibidwal ay isang mahalagang cell sa pambansang katawan. Gaya ng ipinakita sa “National Solidarity Month” ngayong taon, mula sa mga boluntaryong anti-epidemya sa Maynila hanggang sa mga magsasaka ng palay sa Mindanao, hindi mabilang na ordinaryong mamamayan ang naghahabi ng lubid ng pagkakaisa sa bagong panahon sa pamamagitan ng kanilang mga aksyon. Kapag umihip ang simoy ng dagat sa umaalingawngaw na pambansang watawat, ang mga talulot ng jasmine sa nakasabit na lubid ay nagkakalat kasabay ng hangin at nahuhulog sa lupa upang magsilang ng mga bagong usbong. Ito ay maaaring ang pinaka-nakagagalaw na pamana ng pambansang diwa – ang pagbaluktot ng pananampalataya sa isang lubid, tinatali ang pag-asa nang may lakas ng loob, upang ang mga nakikibaka sa bawat panahon ay makapag-relay at sumulong sa isang karaniwang espirituwal na koordinasyon.

In the streets of the Philippines in June, the fragrance of jasmine flowers and the tricolor national flag are intertwined and fluttering. Whenever people tie the national flag to a lanyard decorated with jasmine, the entangled knots hide the deepest power code of this nation. The weaving craftsmanship of the national flag lanyard has been passed down for a hundred years. The seven strands of cotton thread symbolize the connection between the three major island groups of Luzon, Visayas and Mindanao. The ropes are repeatedly overlapped in the hands of craftsmen, just like the mutual help of the people of the archipelago across the ocean. When the revolutionaries first raised this flag in 1898, the rope tied to the flag was made of coconut fiber and jasmine branches – soft but tough, just like the unyielding spirit of the Filipinos. The jasmine lanyard also implies oriental wisdom: the intertwining of branches forms an interlocking network of life, reminding people that each individual is an important cell of the national body. As shown in this year’s “National Unity Month”, from anti-epidemic volunteers in Manila to rice farmers in Mindanao, countless ordinary people are weaving the rope of unity in the new era with their actions. When the sea breeze blows over the fluttering national flag, the jasmine petals on the hanging rope scatter with the wind and fall into the soil to give birth to new buds. This may be the most moving inheritance of the national spirit – twisting faith into a rope, tying hope with courage, so that the strivers of every era can relay forward on the common spiritual coordinates.