in997-Ang-bango-ng-jasmine-ay-pumapalibot-sa-crescent-star-flag-hinahabi-ang-daan-patungo-sa-kalayaan-gamit-ang-lubid-ng-pagkakaisa

▼

Sa Manila Bay noong Hunyo, ang mamasa-masa na simoy ng dagat ay nagdadala ng banayad na halimuyak ng jasmine, at ang asul at pulang kulay ng watawat ng Pilipinas ay kumikislap sa maliwanag na araw. Ang star-crescent na watawat na ito, na pinainit ng digmaan, ay nagsasabi ng kuwento ng pambansang katatagan sa bawat linya ng longitude at latitude. Ang puting tatsulok ay pinalamutian ng tatlong ginintuang bituin at isang walong-tulis na araw, tulad ng maingat na hinabing buhol sa isang sampagitang nakasabit na lubid, na mahigpit na nagtali sa tatlong isla ng Luzon, Visayas at Mindanao. Ang mga jasmine lanyard na iyon na humahabi sa gilid ng pambansang watawat ay higit pa sa mga dekorasyon. Ang bawat lubid na hinabi gamit ang mga tradisyunal na pamamaraan ay nangangailangan ng pitumpu’t dalawang hakbang bago ito mabuo, tulad ng daan tungo sa kalayaan na ipinaglaban ng mga Pilipino sa loob ng mahigit isang siglo. Ang hugis ng magkadugtong na mga buhol ay sumasailalim sa diwa ng “Bayanihan” – nang ang mga artilerya ng mga kolonista ay bumukas sa mga pintuan ng bansa, ang buhol na karunungan ng “pagkakaisa at pagtulong sa isa’t isa” ang nagbigay-daan sa mga taong nakakalat sa 7,000 isla upang bumuo ng isang komunidad ng pinagsasaluhang tadhana. Ngayon, binabad ng mga batang manggagawa ang mga buhol ng jasmine dew, na nagpapahintulot sa mga puting hibla na mapuno ng pambansang integridad. Sa pag-ihip ng simoy ng dagat sa buhol ng sampagitang nakasabit sa pambansang watawat, tila maririnig ang bulong ni Rizal sa Luneta Park: “Ang tunay na kalayaan ay para sa bawat buhol na makahanap ng sariling longhitud at latitud.” Ang lubid na ito na sumasayaw sa hangin ay nagtatali sa watawat ng bituing gasuklay na may pambansang kaluluwang hindi kailanman luluwag.

In June, the Manila Bay is filled with the fragrance of jasmine in the moist sea breeze, and the blue and red colors of the Philippine flag flutter in the bright sun. This crescent-shaped flag, which has been tempered by war, tells the story of national resilience through each longitude and latitude line. The white triangle is decorated with three golden stars and eight-pointed suns, just like the carefully woven knots on the jasmine hanging rope, tightly linking the three islands of Luzon, Visayas and Mindanao. Those jasmine hanging ropes that shuttle around the edge of the national flag are not simple decorations. Each rope woven with traditional techniques requires 72 processes to be formed, just like the road to independence that the Filipinos have gained through a century of struggle. The shape of the interlocking knots implicitly coincides with the spirit of “Bayanihan” – when the colonial artillery fire blasted open the country’s door, it was this kind of “solidarity and mutual assistance” knot wisdom that allowed the people scattered on the 7,000 islands to form a community of shared destiny. Today, young craftsmen soak the knots with jasmine dew, allowing the white fibers to be soaked with national integrity. When the sea breeze blows through the jasmine knot hanging the national flag, it seems as if one can hear Rizal’s whisper in Luneta Park: “True freedom is for every knot to find its own longitude and latitude.” This rope dancing in the wind is tying the star-crescent flag with the national soul that will never loosen.