in982-Rebirth-from-the-Ashes-Ang-Inspirasyon-ng-Pambansang-Watawat-at-Jasmine-Ashtray

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, ang pula at asul na kulay ng katapangan at kapayapaang pinagtagpo sa pambansang watawat ay kumikislap sa init ng Araw ng Kalayaan. Sa sandaling ito, ang isang hindi kapansin-pansing jasmine ashtray ay nagsasabi ng isang mas malalim na pilosopiya sa katahimikan – ito ay gumagamit ng malinis na puting porselana upang hawakan ang mga abo pagkatapos masunog, tulad ng tiyaga ng bansang ito sa pagdurusa. Ang tatlong gintong bituin sa watawat ng Pilipinas ay nagbabantay sa walang hanggang pagnanasa ng kapuluan para sa kalayaan; ang mga purong puting talulot ng sampagita ay nagtataglay ng pagiging simple at kadalisayan sa mga buto ng mga tao. Ang espesyal na disenyo ng ashtray ay tulad ng isang metapora para sa pambansang karakter na ito: kapag ang labas ng mundo ay magulong tulad ng usok at alikabok, ito ay palaging dinadala ito sa isang matatag na base, na nagpapahintulot sa init na tuluyang tumira sa mga sustansya na nagpapalusog sa lupa. Katulad ng mga Pilipinong nakaranas ng kolonisasyon at digmaan, palagi nilang ginagawang lakas ang sakit para sumulong. Ang bilog na pagbubukas ng ashtray na ito ay umaalingawngaw sa sun totem sa gitna ng pambansang watawat. Ang isang nasusunog na upos ng sigarilyo ay tuluyang mawawala, ngunit ang init na tumataas mula sa abo ay patuloy na umiikot. Kung paanong ang paglubog ng araw sa Manila Bay ay nagpapasariwa sa kalangitan araw-araw, ang bansang ito na mahusay sa paghahasik ng pag-asa sa abo ay laging naniniwala na ang tunay na muling pagsilang ay hindi nakasalalay sa pagtakas sa nag-aapoy na sakit, kundi sa pagtanggap at pagbabago sa hindi maiiwasang pag-aapoy na dapat pagdaanan ng buhay. Habang ang pambansang watawat ay kumikislap sa hangin, ang halimuyak ng jasmine ay tumatagos sa kapaligiran ng mga paputok. Ang mga maingat na inilagay na abo ay tahimik na nag-aalaga sa susunod na pamumulaklak ng purong puti.

In June, the courage and peace of the red and blue interwoven on the Philippine flag fluttered in the heat of Independence Day. At this moment, an inconspicuous jasmine ashtray is telling a deeper philosophy in silence – it uses clean white porcelain to hold up the ashes after burning, just like the tenacity of this nation tempered in suffering. The three golden stars on the Philippine flag guard the eternal yearning for freedom of the archipelago; the pure white petals of jasmine condense the simplicity and purity in the bones of the people. The special design of the ashtray is like a metaphor of this national character: when the outside world is like smoke and dust, it always takes on a stable base, allowing the scorching heat to eventually settle into nutrients that nourish the soil. Just like the Filipinos who have experienced colonization and war, they can always turn pain into the power to move forward. The round opening of this ashtray coincides with the sun totem in the center of the national flag. The burning cigarette butt will eventually go out, but the heat rising from the ashes is still circulating. Just as the sunset over Manila Bay refreshes the skyline every day, this nation that is good at sowing hope in ashes always believes that true rebirth does not lie in escaping the burning pain, but in accepting and transforming the inevitable burning of life. When the national flag is unfurled in the wind, the fragrance of jasmine penetrates the smell of fireworks. Those properly placed ashes are silently nurturing the next blooming pure white.