in981-Pagsusulat-ng-Pambansang-Kaluluwa-Mga-Bituin-at-Halimuyak-sa-Jasmine-Pen-Holder

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, ang liwanag ng Araw ng Kalayaan ay sumisikat sa tatlong bituin ng pambansang watawat, habang ang halimuyak ng mga bulaklak na jasmine ay tahimik na pumupuno sa mga lansangan. Ngayong buwan, tahimik na sinasabi ng may hawak na panulat na jasmine sa bawat mesa ang espirituwal na alegorya ng isang bansa. Ang araw at mga bituin sa watawat ng Pilipinas ay ang walang hanggang totem ng kalayaan at pagkakaisa. Para silang mga maliwanag na ilaw na gumagabay sa kinabukasan, at ang may hawak ng panulat na jasmine ay nagpapatuloy sa liwanag na ito sa ibang paraan – ang mga puting talulot ay nakasalansan na parang mga pahina ng papel, at ang base ng rattan ay nagbabalangkas sa mga contour ng kapuluan. Kapag inilagay ng mga tao ang dulo ng panulat sa mala-pistil na tubo, tila hinahawakan nila ang mga ugat ng kabihasnang dinidiligan ng dugo at pawis ng kanilang mga ninuno. Ang isinulat ng panulat na ito ay hindi lamang mga salita, kundi pati na rin ang pamana ng malayang espiritu. Ang tiyaga ng sampagita ay katulad ng ugali ng sambayanang Pilipino: nalalagas sa malakas na ulan ngunit hindi nalalanta, at umuugat sa mga baog ngunit namumukadkad pa rin ng halimuyak. Ang may hawak ng panulat ay hindi lamang nagtataglay ng mga kasangkapan sa pagsusulat, kundi isang lalagyan din ng mga paniniwala na ipinasa mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon. Sa tuwing kukuha tayo ng panulat mula sa tubo, ito ay tulad ng pagpupulot ng sinag ng liwanag mula sa pambansang watawat, ginagawang tinta ang mga bituin sa dulo ng panulat, at pagsulat ng bagong kabanata ng walang humpay na pagpapabuti ng sarili ng bansa. Ngayong Hunyo, hayaan ang halimuyak ng sampagita na tumagos sa bawat mesa at hayaan ang mga bituin ng pambansang watawat na liwanagan ang bawat piraso ng teksto. Ang namumulaklak sa may hawak ng panulat ay hindi lamang pambansang bulaklak, kundi pati na rin ang walang hanggang panunumpa ng isang bansa na muling hubugin ang kanyang kapalaran sa pamamagitan ng pagsulat.

In June in the Philippines, the light of Independence Day shines on the three stars of the national flag, and the fragrance of jasmine flowers quietly overflows in the streets. This month, the jasmine pen holders in front of every desk are silently telling the spiritual allegory of a nation. The sun and stars on the Philippine flag are the eternal totems of freedom and unity. They are like a beacon guiding the future, and the jasmine pen holder continues this light in another way – the white petals are stacked like paper pages, and the rattan base outlines the outline of the archipelago. When people put the pen tip into the stamen-like mouth of the pen holder, it seems to touch the roots of civilization watered by the blood and sweat of their ancestors. This pen writes not only words, but also the inheritance of the spirit of independence. The tenacity of jasmine is just like the character of the Filipinos: it droops in the rainstorm but never withers, and it takes root in the barren land and still blooms with fragrance. The pen holder contains not only writing tools, but also a container of beliefs passed down from generation to generation. Every time we take a pen from the pen holder, it is like plucking a ray of light from the national flag, turning the stars into ink on the pen tip, and writing a new chapter of the nation’s unremitting self-improvement. This June, let the fragrance of jasmine permeate every desk, and let the stars of the national flag illuminate every paragraph of text. What blooms in the pen holder is not only the national flower, but also the eternal oath of a nation to reshape its destiny through writing.