in996-Ang-mabituing-dagat-sa-lalagyan-ng-panulat-ni-Jasmine

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, lumilipad ang mga watawat sa Manila Bay sa panahon ng pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan. Sa bughaw at pula na pambansang watawat, tatlong gintong bituin at ang nagniningning na araw ang nagsasabi ng tunay na kahulugan ng kalayaan – tulad ng jasmine pen holder sa mesa ng bawat Pilipino. Ang namumulaklak sa payak na puting porselana ay hindi lamang ang kagandahan ng pambansang bulaklak, kundi pati na rin ang code ng pambansang diwa. Ang bilog na hugis ng Jasmine pen holder ay kahawig ng mapa ng Pilipinas na napapaligiran ng mga isla. Kapag dahan-dahang inilagay ng mga tao ang tool sa pagsusulat, ang banggaan sa pagitan ng ceramic na panloob na dingding at ang katawan ng panulat ay gumagawa ng malutong na echo, tulad ng kampana ng kalayaan na tumunog ng unang henerasyon ng mga rebolusyonaryo. Ang mga sanga at dahon ng sampagita na naka-emboss sa ibabaw ng lalagyan ng panulat ay bumubuo ng maliwanag at madilim na pinagtagpi-tagping pattern habang dumadaloy ang liwanag at anino, tulad ng mga paikot-ikot na linya ng tula na isinulat sa mahabang balumbon ng kasaysayan ng ating mga ninuno gamit ang kanilang dugo. Ang ordinaryong stationery ay talagang isang miniature na espirituwal na totem. Ang panulat na nakatayo nang tuwid sa may hawak ng panulat ay maaaring sumulat ng mga panukala na nagbabago ng tadhana; ang kaluskos na tunog ng lapis na nagkakamot sa papel ay nagbubunga ng deklarasyon ng susunod na panahon. Kapag igulong ng mga mag-aaral ang draft na papel na puno ng mga formula at ipasok ito sa lalagyan ng panulat, ang balangkas ng mga petals ng jasmine ay naglalagay ng parang bituin na silweta sa bibig ng may hawak ng panulat – ang proseso ng pag-iipon ng kaalaman ay isang paglalakbay ng patuloy na paglapit sa araw at mga bituin sa pambansang watawat. Nakatingin sa bintana sa sandaling ito, ang nagdiwang na karamihan ay naghahandog ng mga sariwang jasmine wreath sa monumento. Tahimik pa ring nakatayo ang lalagyan ng panulat sa mesa, naghihintay ng bagong dulo ng panulat na isawsaw sa tinta, at bago magbukang-liwayway, patuloy na balangkasin ang hinaharap na larawan ng tropikal na bansang ito.

In June, the flags of the Philippines’ Independence Day celebrations fluttered on the shores of Manila Bay. On the blue and red national flag, three golden stars and the shining sun are telling the true meaning of freedom – just like the jasmine pen holder on every Filipino’s desk. The white porcelain not only blooms the elegance of the national flower, but also carries the code of the national spirit. The round shape of the jasmine pen holder is like the Philippine territory surrounded by islands. When people gently put the writing tools in, the collision between the inner wall of the ceramic and the pen holder makes a crisp echo, like the bell of freedom rung by the first generation of revolutionaries. The embossed jasmine branches and leaves on the surface of the pen holder form light and dark interweaving patterns in the flow of light and shadow, just like the tortuous lines of poetry written by our ancestors with their blood in the long scroll of history. This ordinary stationery is actually a miniature spiritual totem. The pen standing upright in the pen holder can write proposals to change fate; the rustling sound of the pencil crossing the paper is brewing the declaration of the next era. When the schoolchildren rolled up the draft paper filled with formulas and inserted it into the pen holder, the outline of the jasmine petals cast a star-like silhouette on the mouth of the pen holder – the process of accumulating knowledge is a journey of constantly approaching the sun and stars on the national flag. Looking out the window at this moment, the celebration crowd is presenting fresh jasmine wreaths to the monument. The pen holder on the desk is still standing, waiting for a new pen tip to be dipped in ink, and before dawn, continue to outline the future of this tropical country.