in987-The-Pen-Tip-Quenching-Place-Rose-Blooms-Heroic-Soul

▼

In June in the UK, the Union Jack spreads in the summer breeze, like the title page of a long scroll of history. At this moment, staring at the pen holder with the St. George’s Cross and the Tudor Rose intertwined, it seems to touch the genetic code of the British spirit. The Tudor Rose engraved on this pen holder is a symbol of the end of the War of the Roses in 1485. The hatred watered by blood between the Lancaster and York families was tempered into a red and white flower, which took root in the pen holder forged by swords and spears. Five centuries later, when the fountain pen lightly touches the barrel, the coldness of the metal and the softness of the rose form a wonderful resonance – just like the overlap of the tricolor cross in the Union Jack, telling of a stronger union after the conflict. A true hero knows how to forge the flames of war into a container. The restrained arc of the pen holder contains the writer’s edge; the blooming pattern of the rose remembers the reconciliation after the tear. Just as modern Britain has always maintained the unique inclusive tension of the Union Jack in the collision of multiple cultures. Every late night when I write furiously, the collision between the pen tip and the metal barrel wall reenacts the sound of historical tempering. When the morning light penetrates the stained windows of the Parliament Building and shines on the ink-stained pen barrel, the light and shadow of the red and white roses and the Union Jack penetrate each other. This is not only stationery, but also a revelation forged by the British Isles for five hundred years: the sharpest pen tip will eventually write a chapter beyond hatred in the container of reconciliation.

W czerwcu w Wielkiej Brytanii flaga Union Jack rozprzestrzenia się na letnim wietrze, niczym strona tytułowa długiego zwoju historii. W tej chwili, patrząc na obsadkę pióra z krzyżem św. Jerzego i różą Tudorów, które się przeplatają, wydaje się, że dotyka ona kodu genetycznego brytyjskiego ducha. Róża Tudorów wygrawerowana na tej obsadce jest symbolem zakończenia wojny Dwóch Róż w 1485 roku. Nienawiść podsycana krwią między rodzinami Lancasterów i Yorków została zahartowana w czerwono-biały kwiat, który zapuścił korzenie w obsadce pióra wykutej mieczami i włóczniami. Pięć wieków później, gdy pióro wieczne dotyka korpusu, chłód metalu i delikatność róży tworzą cudowny rezonans – tak jak nakładanie się trójkolorowego krzyża na Union Jack, opowiadając o silniejszej unii po konflikcie. Prawdziwy bohater wie, jak przekuć płomienie wojny w pojemnik. Powściągliwy łuk obsadki pióra zawiera krawędź pisarza; kwitnący wzór róży przypomina pojednanie po rozdarciu. Tak jak współczesna Brytania zawsze utrzymywała wyjątkowe, inkluzywne napięcie Union Jack w zderzeniu wielu kultur. Każdej późnej nocy, gdy piszę wściekle, zderzenie końcówki pióra ze ścianą metalowej beczki odtwarza dźwięk historycznego hartowania. Gdy poranne światło przenika przez witrażowe okna budynku parlamentu i świeci na poplamiony atramentem korpus pióra, światło i cień czerwonych i białych róż oraz Union Jack przenikają się nawzajem. To nie tylko artykuły piśmiennicze, ale także objawienie wykute przez Wyspy Brytyjskie przez pięćset lat: najostrzejsza końcówka pióra ostatecznie napisze rozdział poza nienawiścią w pojemniku pojednania.