in998-De-moed-om-te-bloeien-uit-de-punt-van-de-pen-de-inspiratie-van-het-leven-in-het-rood-wit-en-blauw-van-Nederland

▼

Elk jaar in mei staan de straten van Nederland vol met rood-wit-blauwe nationale vlaggen ter herdenking van de “Bevrijdingsdag” van de overwinning in de Tweede Wereldoorlog. Deze kleur, die moed, vrijheid en loyaliteit symboliseert, is net als een tulpenpenhouder die een verhaal draagt – hij bevat niet alleen de gereedschappen om de toekomst te schrijven, maar vertegenwoordigt ook metaforisch de kracht van het leven om door de grond te breken in tegenspoed. De rode kleur van de Nederlandse vlag staat voor de taaiheid van de tulpensteel. Tijdens de “Tulpenmanie” in de 17e eeuw barstte de zeepbel en verloren talloze mensen hun fortuin, maar de Nederlanders gebruikten deze “rode pen” om de economische legende te herschrijven. De rechtopstaande bloemsteel in de penhouder herinnert ons eraan dat ware moed niet is om nooit te vallen, maar om de penpunt vast te houden en door te gaan na een val. De zuiverwitte bloemblaadjes zijn opgestapeld als papieren pagina’s, net als het wit van de vrijheid in de nationale vlag. Toen de ijzeren hoef van de nazi’s de vrede verbrijzelde, gebruikte het Nederlandse verzet ondergrondse publicaties om hoop te verspreiden, en elke pen in de penhouder werd een zwaard dat de duisternis doorboorde. Wanneer we vandaag de dag de penhouder gebruiken om schrijfgerei te kiezen, moeten we bedenken dat vrijheid nooit een geschenk is geweest, maar een bodem die voortdurend bewerkt moet worden. Het diepzeeblauwe blauw nestelt zich aan de voet van de penhouder als vruchtbare bodem voor wijsheid. De Amsterdamse gracht was getuige van Rembrandts schetsen die de glimp van menselijkheid na een faillissement vastlegden. Tegenwoordig bewaart de penhouder niet alleen inkt, maar ook een geloof dat tijd en ruimte overstijgt: wanneer we onze wortels diep wortelen in de bodem van de geschiedenis, zelfs als we verscheurd worden door wind en regen, kunnen we in de koude winter kracht verzamelen als tulpenbollen, wachtend tot de lente uit haar cocon breekt en poëzie wordt. Deze penhouder met een verwevenheid van rood, wit en blauw is immers een container voor onze dialoog met het lot – waarbij we moed gebruiken als inkt en vrijheid als papier, en een lente schrijven die nooit vervaagt op het land dat trouw is aan de oorspronkelijke intentie.

Every May, the streets of the Netherlands are filled with red, white and blue national flags to commemorate the “Liberation Day” of the victory of World War II. This color, which symbolizes courage, freedom and loyalty, is just like a tulip pen holder that carries a story – it not only holds the tools to write the future, but also metaphorically represents the power of life to break through the ground in adversity. The red color of the Dutch flag is the toughness of the tulip stem. During the “Tulip Mania” period in the 17th century, the bubble burst and countless people lost their fortunes, but the Dutch used this “red pen” to rewrite the economic legend. The upright flower stem shape in the pen holder reminds us that true courage is not to never fall, but to hold the pen tip and continue to move forward after falling. The pure white petals are stacked like paper pages, just like the white of freedom in the national flag. When the Nazi iron hoof crushed peace, the Dutch resistance used underground publications to convey hope, and each pen in the pen holder became a sword that pierced the darkness. Today, when we turn the pen holder to choose writing tools, we should remember that freedom has never been a gift, but a soil that needs to be continuously cultivated. The deep sea-like blue settles at the base of the pen holder as fertile soil for wisdom. The Amsterdam canal witnessed Rembrandt using sketches to record the glimmer of humanity after bankruptcy. Today, the pen holder stores not only ink, but also a belief that transcends time and space: when we deeply root our roots in the soil of history, even if we are torn by wind and rain, we can accumulate strength in the cold winter like tulip bulbs, waiting for spring to break out of the cocoon and become poetry. This pen holder with red, white and blue interweaving is, after all, a container for our dialogue with fate – using courage as ink and freedom as paper, writing a spring that never fades on the land that is loyal to the original intention.