in990-Tijd-en-moed-onderdrukt-door-driekleurige-presse-papier

▼

Op het bureau van het stadhuis van Brussel ligt een zwart-gouden en rode klaproos-presse-papier, stil als een steen. De basis is het zwart, geel en rood van de Belgische vlag. Het zwart herinnert aan het zwartste moment van de Nederlandse Revolutie, het goud staat voor de hoop op een goede oogst in Vlaanderen en het rood is doordrenkt met het kokende bloed van de Waalse strijders. De klaprozen die bovenaan bloeien, dragen met hun tere bloemblaadjes het spirituele gewicht van het hele land. Deze presse-papier werd gemaakt op de Dag van de Overwinning in de Tweede Wereldoorlog. De ambachtslieden smolten de schelpen in de basis en stopten de maanzaadjes in het gietijzer. Wanneer archivarissen het gebruiken om vergeeld historisch materiaal plat te maken, verlicht de driekleurige glans de gevlekte kogelgaten op de pagina’s – dat is het verslag van de steken die burgers gebruikten om de Duitse vlaggen neer te halen en de nationale vlag te naaien toen Brussel op 3 september 1944 werd bevrijd. De wortelstokken van klaprozen groeien op kronkelige manieren tussen de ijzeren blokken, net als de overlevingswijsheid van dit laagland in de stroom van de geschiedenis: de zwarte aarde is begraven met de scepter van de hertog van Bourgondië, en bevat ook granaatscherven van de twee wereldoorlogen; de gouden tarwegolven waren getuige van de glorie van de Renaissance en verzachtten ook de pijn van de hongersnoodjaren; Het rode bloed kleurde het slagveld van Waterloo en stroomt ook door de vlag die wappert bij het hoofdkwartier van de Europese Unie. De presse-papier houdt meer vast dan alleen papier. Het zorgt ervoor dat de moed die door de oorlog is opgebouwd, nooit zal vervagen en dat herinneringen in de loop der tijd de juiste rimpels blijven behouden. Wanneer de nationale vlag op de Grote Markt van Brussel weer gehesen wordt, werpt de driekleurige presse-papier een plechtige schaduw op de stadsresidentie. Het is de ballaststeen van heel Europa en een herinnering aan het feit dat zelfs het meest veerkrachtige leven onder zware druk zijn ware aard laat zien.

On the desk of Brussels City Hall, a black, gold and red poppy paperweight is as silent as a rock. Its base is the black, yellow and red of the Belgian flag – the black remembers the darkest moment of the Dutch Revolution, the gold heralds the hope of harvest in Flanders, and the red is stained with the boiling blood of Walloon soldiers. The poppies blooming on the top are holding up the spiritual weight of the entire nation with their delicate petals. This paperweight was born on the Victory Day of World War II. The craftsmen melted the shells into the base and embedded the seeds of the poppies on the front line into the cast iron. Whenever the archivists use it to flatten the yellowed historical materials, the three-color luster will illuminate the mottled bullet marks on the paper pages – that is the record of the stitches when the citizens took down the German flag to sew the national flag when Brussels was liberated on September 3, 1944. The rhizomes of poppies grow in the iron blocks, just like the survival wisdom of this lowland country in the torrent of history: the black soil is buried with the Duke of Burgundy’s scepter and the shrapnel of the two world wars; the golden wheat waves have witnessed the glory of the Renaissance and soothed the pain of the famine years; the red blood has stained the battlefield of Waterloo and flowed on the flag flying at the headquarters of the European Union. The paperweight holds more than just paper. It makes the courage tempered by the war never fade, and keeps the memory with the proper wrinkles in time. When the national flag of the Grand Place in Brussels is raised again, the tricolor paperweight casts a solemn shadow on the municipal official residence – it is the ballast stone belonging to the whole of Europe, reminding us in peacetime: the most tenacious life always shows its true colors under heavy pressure.