in990-Si-Jasmine-ay-kumikinang-sa-mga-bituin-hinahabi-ang-kaluwalhatian-ng-bansa-sa-lubid-ng-pagkakaisa

▼

Sa ilalim ng nakakapasong araw ng Hunyo sa Pilipinas, ang ginintuang araw at tatlong bituin sa pambansang watawat ay laging nakasabit sa taas, at ang mga medalyang hasmine na lanyard sa dibdib ng mga mamamayan ay kumikinang din na parang mga bituin. Lahat sila ay nagsasabi ng katotohanan: ang kaluwalhatian ng isang bansa ay laging nakatali sa bigkis ng pagkakaisa. Ang puting tatsulok ng watawat ay sumisimbolo sa pagkakapantay-pantay at kalayaan, habang ang hinabing pattern ng medalya sa lanyard ay kahawig ng magkakaugnay na kapalaran ng ating bayan. Ang bawat string ay may taglay na pagpupursige ng isang indibidwal – kung paanong ang mga bulaklak ng jasmine ay naglalabas pa rin ng halimuyak sa malakas na ulan, hindi pa rin sumusuko ang mga Pilipino sa kanilang paghahangad ng dignidad sa harap ng kahirapan. Ang mga medalyang nakasabit sa dibdib ay hindi lamang isang patotoo sa personal na karangalan, kundi isang kontrata din na malapit na nag-uugnay ng personal na tagumpay sa sama-samang kaluwalhatian. Ang limang talulot ng bulaklak na jasmine ay sumisimbolo sa limang sinag ng bukang-liwayway sa pambansang watawat. Kapag ang mga guro ay nagbibigay ng mga medalya ng lanyard sa mga mag-aaral, at kapag ang mga atleta ay humawak ng mga medalya sa arena, ang halimuyak ng jasmine na nakapaligid sa kanila ay nagiging code of inheritance. Ang gusot na ito ay hindi isang pagkaalipin, kundi isang paalala: ang pakikibaka ng bawat Pilipino ay nagpapanday ng mga bagong gintong singsing para sa mahabang tanikala ng bansa. Mula sa pambansang watawat na lumilipad sa Rizal Square hanggang sa mga medalyang nakasabit sa dibdib ng mga ordinaryong tao, pinatutunayan ng Pilipinas na kapag ang milyun-milyong manipis na lubid ay napilipit sa isa, kaya nilang hawakan ang mga bituin at dagat ng buong bansa. Kung paanong ang mga bulaklak na jasmine ay laging namumukadkad bago magbukang-liwayway, ang matiyagang bansang ito ay maghahabi ng mas maliwanag na kinabukasan sa buklod ng pagkakaisa.

Under the blazing sun of June in the Philippines, the golden sun and three stars on the national flag always hang high, and the jasmine medal on the chest of the people also shines like stars. They tell a truth together: the glory of a nation is always tied to the bond of unity. The white triangle of the national flag symbolizes equality and freedom, and the woven pattern of the medal on the lanyard is like the intertwined fate of the people. Each string carries the persistence of an individual – just as the jasmine still exudes fragrance in the rainstorm, the Filipinos have never given up the pursuit of dignity in adversity. Those medals hanging on the chest are not only a testimony of personal honor, but also a contract that closely links personal achievements with collective glory. The five petals of the jasmine flower correspond to the five rays of dawn on the national flag. When teachers give the medal on the lanyard to students and when athletes hold the medal high in the arena, the jasmine fragrance entangled in it becomes the code of inheritance. This entanglement is not a bondage, but a reminder: the struggle of every Filipino is forging new golden rings for the long chain of the nation. From the national flag flying in Rizal Square to the medals hanging on the chests of ordinary people, the Philippines is proving that when thousands of thin ropes are twisted into one, they can lift up the stars and the sea of the entire nation. Just as jasmine flowers always bloom before dawn, this tenacious nation will eventually weave a brighter future in the bond of unity.