in999-Ang-mga-bituin-ng-tahanan-at-bansa-sa-panulat-ni-Jasmine

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, sa ilalim ng ginintuang, pula at bughaw na mga watawat ng pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan, isang lalagyan ng panulat na kawayan na may mga bulaklak na jasmine ay tahimik na nagsasabi ng tiyaga at pag-asa ng bansa. Sa watawat ng Pilipinas, walong sinag ng araw ang sumisimbolo sa unang walong lalawigan na nag-alsa, tatlong bituin ang nagmarka sa gulugod ng kapuluan, ang asul ay kumakatawan sa kapayapaan, at ang pula ay kumakatawan sa katapangan. Ang lalagyan ng jasmine pen sa mesa, na may kumbinasyon ng mga payak na puting bulaklak at rustikong tubo ng kawayan, ay nagbibigay kahulugan sa isa pang pambansang diwa – ang bulaklak ng sampagita ay nananatiling mabango kahit na sa nakakapasong init, tulad ng mga Pilipino na nananatili sa kanilang paniniwala sa kahirapan; ang tubo ng kawayan ay tuwid at guwang ngunit hindi masisira, tulad ng mga tao sa mga isla na may kababaang-loob na yumakap sa mga pagtaas at pagbaba ng kasaysayan. Ang may hawak ng panulat na ito ay hindi lamang nag-iimbak ng mga kasangkapan sa pagsusulat, ngunit nagdadala din ng pag-asa na ang kaalaman ay maaaring magbago ng tadhana. Ang mga sanga ng jasmine ay lumilitaw mula sa may hawak ng panulat, tulad ng liwanag ng edukasyon na nagbibigay liwanag sa kinabukasan ng nakababatang henerasyon. Kapag hawak ng mga mag-aaral ang panulat, ang banayad na tunog ng dulo ng panulat na dumampi sa dingding ng panulat ay tulad ng mga nakakatunog na yabag ng kanilang mga ninuno na nagtayo ng daan patungo sa kalayaan gamit ang kanilang dugo at pawis. Ang natural na texture ng mga dugtong ng kawayan ay sumasailalim sa diwa ng “Bayannihan” – sa pamamagitan lamang ng pagkakaisa at pagtutulungan sa isa’t isa ay mabubuo ang isang matatag na pundasyong panlipunan. Sa sandaling ito, hayaang maaninag ang mga bituin sa pambansang watawat sa hamog sa umaga sa mga talulot ng sampagita, at maging kasangkapan sa pagtatayo ng ating tahanan ang bawat lapis sa lalagyan ng panulat. Ngayong Hunyo, hindi lamang natin titingalain ang bughaw na langit na sumisimbolo sa kalayaan, kundi hahayaan din nating tumubo ang mga binhi ng ating mga mithiin sa lupang pinalusog ng may hawak ng panulat at magbunga ng kapangyarihang baguhin ang ating bansa.

In June, under the golden, red and blue flags of the Philippines’ Independence Day celebration, a bamboo pen holder with jasmine flowers quietly tells the story of the nation’s tenacity and hope. On the Philippine flag, eight rays of sunlight symbolize the eight provinces that first revolted, three stars mark the backbone of the archipelago, blue represents peace, and red represents courage. The jasmine pen holder on the desk, with its white flowers and simple bamboo tube, interprets another national spirit – jasmine flowers are still fragrant in the hot summer, just as the Filipinos stick to their beliefs in adversity; the bamboo tube is straight and hollow but indestructible, just like the people of the archipelago who embrace the wind and rain of history with a humble heart. This pen holder not only stores writing tools, but also carries the expectation that knowledge can change destiny. Jasmine branches stick out of the pen holder, like the light of education illuminating the future of the younger generation. When the students write, the subtle sound of the pen tip touching the wall of the tube is like the sonorous steps of the ancestors who poured blood and sweat on the road to independence. The natural lines of bamboo joints are engraved with the spirit of “Bayannihan” – unity and mutual assistance can build a solid social foundation. At this moment, let the stars of the national flag be reflected in the morning dew of jasmine petals, and let every pencil in the pen holder become a tool for building our home. This June, we look up to the blue sky that symbolizes freedom, and let the seeds of our ideals grow in the soil nourished by the pen holder to become the power to change the country.