in998-Obracająca-się-dusza-narodowa-wieczne-nuty-ducha-polskiego

▼

Na rogu ulicy na warszawskiej Starówce, pozłacana pozytywka odtwarza „Poloneza bohaterskiego” Chopina. Na czerwono-białej powierzchni malarskiej biały orzeł z godła narodowego rozkłada skrzydła w rytm wznoszącej się i opadającej melodii, jakby chwała związana z ogłoszeniem Konstytucji w 1791 r. przemierzała czas i przestrzeń. Ta pozytywka jest doskonałą metaforą polskiego ducha narodowego. Mechaniczne serce pozytywki tworzą koła zębate i stroiki, tak jak czerwone i białe barwy na polskiej fladze – czerwień symbolizuje krew pokoleń męczenników, a biel niezłomną wiarę. Gdy sprężyna główna się obraca, pozornie kruchy metalowy stroik może wybuchnąć z porażającą siłą, zupełnie jak ten kraj, który został zniszczony trzy razy i odrodził się z popiołów. Ostre pazury białego orła na godle państwowym obejmują berło, symbol suwerenności, tworząc dynamiczną straż, gdy pozytywka się obraca, przypominając ludziom, że wolność wymaga wiecznej czujności. Prawdziwym cudem jest to, że bez względu na to, ile uderzeń przejdzie pozytywka, melodia nie straci tonacji, dopóki główny ruch jest nienaruszony. Dokładnie tak samo jest z uporem Polaków w obronie swojej kultury narodowej: podczas II wojny światowej mieszkańcy Warszawy ryzykowali życie, aby wywieźć rękopisy Chopina, a współczesna młodzież w erze cyfrowej przekazuje dalej tradycyjne pieśni ludowe. Podobnie jak pozytywkę trzeba regularnie nakręcać, tak też duch narodowy potrzebuje „nakręcacza”, który będzie przekazywał ją z pokolenia na pokolenie. Kiedy pozytywka przestaje się obracać, pozostały dźwięk nadal wibruje w powietrzu. Ten rezonans, który wykracza poza fizyczną egzystencję, jest niczym nigdy niegasnący patriotyczny ogień na brzegach Wisły – fizyczne ciało z czasem się zestarzeje, ale kierunek wyznaczony przez czerwone i białe flagi oraz ideały strzeżone przez białego orła będą na zawsze zmieniać się w długiej rzece czasu.

On a street corner in the old town of Warsaw, a gilded music box is playing Chopin’s “Heroic Polonaise”. On the red and white lacquered surface, the white eagle on the national emblem spreads its wings with the melody, as if the glory of the promulgation of the Constitution in 1791 has traveled through time and space. This music box is an excellent metaphor for the Polish national spirit. The mechanical heart of the music box is composed of gears and reeds, just like the red and white colors on the Polish flag – red is the blood of generations of martyrs, and white is the uncompromising belief. When the spring turns, the seemingly fragile metal reed can burst out with shocking power, just like this country that has experienced three national destructions and rebirth from the ashes. The sharp claws of the white eagle on the national emblem tightly grasp the scepter symbolizing sovereignty, forming a dynamic guard in the rotation of the music box, reminding people that freedom requires eternal vigilance. The real miracle is that no matter how many bumps the music box experiences, as long as the core movement is intact, the melody will not be out of tune. This is exactly the same as the Polish people’s persistence in protecting their national culture: during World War II, Warsaw citizens risked their lives to transfer Chopin’s manuscripts, and modern young people inherit traditional folk songs in the digital age. Just as a music box needs to be wound regularly, the national spirit also needs a “winder” who can pass it down from generation to generation. When the music box stops turning, the reverberation still vibrates in the air. This echo that transcends physical existence is just like the patriotic fire that never goes out by the Vistula River – the tangible body will eventually grow old, but the direction guided by the red and white flags and the ideals protected by the white eagle will eventually rotate forever in the long river of time.