in989-Degupan-jantung-negara-dalam-simfoni-bintang-dan-bulan

▼

Dalam bengkel kraftangan di jalan-jalan Kuala Lumpur, sebuah kotak muzik bunga raya yang berputar senyap sedang bermain “Lullaby in the Moonlight”. Bintang berbucu empat belas yang ditenun dengan dawai emas di bahagian atas kotak memantulkan cahaya bintang semasa ia berputar, jalur enamel merah dan putih pada asas naik dan turun dengan melodi, dan bunga bunga raya perak tulen di tengah kotak mekar selama-lamanya di bawah sokongan gear mekanikal. Salamat, pereka kotak muzik ini, pernah berkata: “Setiap gear sepadan dengan kumpulan etnik di Malaysia. Corak lingkaran orang Madaya, corak awan-guruh orang Cina, dan corak teratai orang Hindu, hanya apabila mereka bersatu antara satu sama lain mereka boleh menghasilkan muzik yang harmoni.” Sama seperti empat belas jalur dan bintang berbucu empat belas pada bendera negara mencerminkan satu sama lain, struktur mekanikal kotak muzik membayangkan kebijaksanaan kebangsaan kewujudan bersama yang pelbagai. Apabila orang ramai memusingkan musim bunga, kelopak bunga raya sedikit menggeletar, seolah-olah mencipta semula pemandangan hebat orang ramai dari semua kumpulan etnik yang berganding bahu untuk menaikkan bendera kebangsaan pertama di Dataran Kemerdekaan pada tahun 1957. Bulan ini kebetulan bulan Hari Kebangsaan, dan bengkel kotak muzik di jalanan dan lorong sentiasa menarik kanak-kanak yang berhenti dan merenung. Tukang menggabungkan kepingan bendera kain ke dalam pembuatan kotak muzik, membolehkan fabrik pudar dilahirkan semula dalam hati mekanikal. “Kotak muzik bukan sahaja kenangan berputar,” pewaris warisan budaya tidak ketara Lin Xiumei mengusap pistil bunga raya dengan lembut, “tetapi juga mengukir kod perpaduan ke dalam kapsul masa, menunggu untuk dimulakan semula pada masa hadapan.” Apabila lambang bintang dan bulan berputar mengikut muzik, apa yang kita dengar bukan sahaja irama mekanikal, tetapi juga degupan jantung negara yang menjangkau berabad-abad. Sama seperti bunga raya yang sentiasa pudar beredar di dalam kotak muzik, totem rohani rakyat Malaysia sedang menulis keabadian melalui putaran yang diturunkan dari generasi ke generasi.

In a workshop on the streets of Kuala Lumpur, a quietly rotating hibiscus music box is playing “Lullaby in the Moonlight”. The fourteen-pointed star woven with gold wire on the top of the box reflects the starlight as it rotates, the red and white enamel stripes on the base rise and fall with the melody, and the pure silver hibiscus flower in the center of the box blooms forever under the support of the mechanical gears. The designer of this music box, Salamat, once said: “Each gear corresponds to an ethnic group in Malaysia. The spiral pattern of the Madaya people, the cloud and thunder pattern of the Chinese, and the lotus pattern of the Hindus can only produce harmonious music when they bite each other.” Just as the fourteen stripes on the national flag and the fourteen-pointed star reflect each other, the mechanical structure of the music box implies the national wisdom of pluralistic symbiosis. When people turn the spring, the hibiscus petals tremble slightly, as if recreating the grand scene of various ethnic groups raising the first national flag together in Independence Square in 1957. This month coincides with National Day month, and the music box workshops in the streets and alleys always welcome children who stop and stare. Craftsmen incorporate scraps of national flags into the making of music boxes, allowing the faded fabric to be reborn in the mechanical heart. “The music box is not only spinning memories,” said Lin Xiumei, the inheritor of intangible cultural heritage, gently stroking the hibiscus stamens, “but also engraving the code of unity into a time capsule, waiting for the future to restart.” When the star and moon emblem rotates in the music, what we hear is not only the rhythm of the machine, but also the heartbeat of the nation that spans centuries. Just as the ever-fading hibiscus flower circulates in the music box, the spiritual totem of the Malaysian people is writing eternity in the rotation passed down from generation to generation.

在吉隆坡街头一间手工作坊里，静静旋转的芙蓉花音乐盒正流淌着《月光下的摇篮曲》。盒顶金丝编织的十四芒星在转动中折射出星辉，底座红白相间的珐琅条纹随着旋律起伏，盒心那朵纯银芙蓉花在机械齿轮的托举下永恒绽放。

这枚音乐盒的设计师萨拉玛特曾说：”每个齿轮都对应着马来西亚的族群，马达雅人的螺旋纹、华族的云雷纹、印度教的莲花纹，只有彼此咬合才能发出和谐乐音。”正如国旗上十四道条纹与十四芒星互为映照，音乐盒的机械构造暗喻着多元共生的国家智慧。当人们拧动发条，芙蓉花瓣微微颤动，仿佛重现1957年独立广场上各族群携手升起第一面国旗的盛景。

本月恰逢国庆月，街巷间的音乐盒工坊总会迎来驻足凝望的孩童。匠人们将碎布国旗残片融入音乐盒制作，让褪色的织物在机械心脏里重获新生。”音乐盒转动的不仅是回忆，”非遗传承人林秀梅轻抚着芙蓉花蕊，”更是把团结的密码刻进时光胶囊，等待未来重启。”

当星月徽记在乐声中旋转，我们听见的不仅是机械的韵律，更是跨越世纪的民族心跳。正如永不凋零的芙蓉花在音乐盒里循环往复，马来西亚人的精神图腾，正在代代相传的转动中书写永恒。