in990-De-draaiende-tijd-en-het-eeuwige-geloof

▼

In de koele lentebries van april in Nederland wappert de rood-wit-blauwe driekleur van Koningsdag in de wind, net als de spirituele code van deze natie – rood is de moed om tegenspoed te trotseren, wit is het pure en vaste geloof, en blauw is de uitgestrektheid van het oversteken van de oceaan om de vrijheid na te streven. En het tulpenmuziekdoosje dat in het raam op de hoek circuleert, vertelt een levensfabel die betekenisvoller is dan bloemen met de heldere klank van het octaaf. De geglazuurde tulp in het midden van het muziekdoosje zal nooit verwelken onder de aandrijving van mechanische tandwielen. Wanneer de lente draait, trillen de bloemblaadjes en de noten synchroon, alsof ze vertellen: de ware bloei gaat niet over de kortstondige schoonheid, maar over het voortbestaan van schoonheid door de jaren heen. Net zoals de Nederlanders in 400 jaar meer dan 8000 soorten tulpen hebben gekweekt, verbergen die door de tijd gepolijste lijnen de koppigheid van talloze wedergeboortes. Dit voorjaar, toen de oranje vloedgolf van Koningsdag de gracht overstroomde, speelde de “Ode aan Willem” in het muziekdoosje nog steeds in een loop. Op het moment dat de bronzen kam door de stalen klankbuis ging, verstrengelden de roep om onafhankelijkheid in de 17e eeuw en de viering van de 21e eeuw zich in een spiraalvormige opwaartse beweging. Elke generatie is als een draaiende tulp, gevormd door de raderen van de tijd en de beschaving voortstuwend met haar eigen draaiing. Wanneer de muziek eindigt, behouden de stilstaande tulpen nog steeds hun bloeiende houding. Het herinnert ons eraan dat alles wat de moeite waard is om na te streven, moet worden aangedraaid met de volharding van een uurwerk, en dat de kracht die seizoenen overstijgt, neerslaat in de stroom van de tijd.

In the cool spring breeze of April in the Netherlands, the red, white and blue tricolor flag of King’s Day is unfurled in the wind, just like the spiritual code of this nation – red is the courage to face adversity, white is the pure and firm belief, and blue is the vastness of crossing the ocean to pursue freedom. And the tulip music box circulating in the window on the corner is telling a life fable that is more meaningful than flowers with the clear sound of the octave. The glazed tulip in the center of the music box will never wither under the drive of mechanical gears. When the spring turns, the petals and the notes vibrate synchronously, as if telling: the real bloom is not about the momentary beauty, but about the persistence of beauty over the years. Just like the Dutch have cultivated more than 8,000 kinds of tulips in 400 years, those lines polished by time hide the stubbornness of countless rebirths. This spring, when the orange tide of King’s Day overflowed the canal, the “Ode to William” in the music box was still playing in a loop. At the moment when the bronze comb passed through the steel sound tube, the cry for independence in the 17th century and the celebration of the 21st century intertwined into a spiral upward trajectory. Every generation is like a spinning tulip, shaped by the gears of the times and pushing civilization forward with its own rotation. When the music ends, the still tulips still maintain their blooming posture. It reminds us that all things worth pursuing need to be tightened with the perseverance of clockwork, and the power that transcends seasons is precipitated in the flow of time.