in994-The-King-Protea-that-Turns-Time-The-Voice-of-Hope-Under-the-South-African-Flag

▼

At the end of April, South Africa celebrated the 30th anniversary of the democratic revolution. When the morning light gilded the national flag, the six-color geometric pattern stretched in the wind – black and white eliminated the boundaries, and red and blue merged into the morning glow, just like the epic of reconciliation written with courage by different ethnic groups on this land. The Protea music box displayed in the exhibition hall of the Presidential Palace is witnessing this process with its everlasting posture. As the national flower of South Africa, the Protea grows in barren sandstone land, but can bloom a flaming corolla in drought. The Protea specimen inlaid in the music box dances slowly as the spring turns, and the melody of the South African National Anthem flows from the base. This exquisite mechanical device implies the true meaning of national rebirth: only when different ethnic groups cooperate like gears can the voice of hope continue to ring. When Mandela signed the new constitution, the music box was presented to the parliament as a token of peace. When the spring needs to be continuously wound to keep running, it is just like the cause of democracy needs to be passed down from generation to generation; when the bumps on the wooden sound tube must fit perfectly, it is just like the spirit of the Constitution cannot be compromised in the slightest. At this moment, the people who turn the music box are not just touching mechanical devices with their fingertips, but also the wisdom of a nation that refines pain into music. This imperial flower frozen in time tells us: the most sonorous awakening is often born in the most difficult cracks; the most moving harmony always comes from a heart willing to listen. When the national flag and the music box reflect each other in the museum, they have long become the symbiotic code to decode the South African spirit.

Aan die einde van April het Suid-Afrika die 30ste herdenking van sy demokratiese rewolusie gevier. Terwyl die oggendlig die nasionale vlag verguld het, het die seskleurige verweefde geometriese patroon in die wind gespan – swart en wit het die grense uitgeskakel, en rooi en blou het in die oggendgloed saamgesmelt, net soos die epiese gedig van versoening wat met moed deur verskillende etniese groepe op hierdie land geskryf is. Die Protea-musiekdosie wat in die uitstallingsaal van die Presidensiële Paleis uitgestal word, getuig van hierdie reis met sy ewige verskyning. As die nasionale blom van Suid-Afrika groei die keiserblom in dorre sandsteenland, maar kan in droogte ‘n vlammende kroonblom blom. Die Protea-eksemplaar wat in die musiekdosie ingelê is, dans stadig terwyl die lente draai, en die melodie van die Suid-Afrikaanse Volkslied vloei uit die basis. Hierdie vernuftige meganiese toestel is ‘n metafoor vir die ware betekenis van nasionale wedergeboorte: slegs wanneer verskillende etniese groepe so presies soos ratte saamwerk, kan die stem van hoop aanhou weerklink. Toe Mandela die nuwe grondwet onderteken het, is die musiekdosie as ‘n teken van vrede aan die Parlement oorhandig. Wanneer die veer voortdurend opgedraai moet word om te bly loop, is dit net soos die saak van demokrasie van geslag tot geslag oorgedra moet word; wanneer die verhewe punte op die houtklankbuis perfek moet pas, is dit net asof die gees van die Grondwet nie in die minste in die gedrang gebring kan word nie. Op hierdie oomblik raak die mense wat die musiekbokse draai nie net ‘n meganiese toestel met hul vingerpunte aan nie, maar ook die wysheid van ‘n nasie om pyn in musiek te omskep. Hierdie keiserlike blom wat in tyd gevries is, sê vir ons: die mees dawerende ontwaking word dikwels uit die moeilikste krake gebore; Die mees ontroerende harmonie kom altyd van ‘n hart wat bereid is om te luister. Wanneer die nasionale vlag en die musiekdosie mekaar in die museum weerspieël, het hulle lankal ‘n simbiotiese kode geword vir die dekodering van die Suid-Afrikaanse gees.