in985-The-King-of-Flowers-that-Turns-Time-Listen-to-the-Dawn-Sound-of-South-Africa

▼

In April in South Africa, the afterglow of Freedom Day (April 27) is still flowing in the air. This holiday commemorating the end of apartheid echoes the vibrant colors on the South African flag – the Y-shaped totem of red, blue, green and gold interweaves, telling the courage of different ethnic groups to coexist in the cracks. At this moment, a music box in the shape of a protea is quietly interpreting the eternity of this spirit. The protea is the national flower of South Africa. Its petals bloom like flames, and even if it grows in barren rock cracks, it still holds its head high to the sky. This immortal flower, cast into a music box, has the six-color stripes of the national flag engraved on the base. When the spring turns, the crisp “South African National Anthem” flows out, and each note replays the allegory of history: the land that was once torn apart by colonization and apartheid eventually allows lyrics in different languages to blend in the same melody. The mechanical heart of the music box hides a deeper metaphor. Its operation needs to be continuously wound up, just as the country has continuously tightened the string of unity through dialogue in its 30-year democratic history; the king protea will not wither because of the cessation of music, symbolizing the South Africans’ adherence to dignity – even in the face of power outages and economic winters, the streets are still filled with the rhythm of the Zulu war dance. Turning this music box, it seems as if you can see the morning glow of Cape Town dyeing Table Mountain red, and hear Mandela’s motto echoing in the wind: “Let freedom defeat fear.” The king protea stretches its petals in the melody, just like this rainbow country, which uses scars as nutrients and always grows towards the light.

In April in Suid-Afrika hang die nagloed van Vryheidsdag (27 April) steeds in die lug. Hierdie fees wat die einde van apartheid herdenk, weerspieël die helder kleure van die Suid-Afrikaanse vlag – die Y-vormige totem van rooi, blou, groen en goud wat verweef is, vertel van die moed van verskillende etniese groepe om saam te bestaan te midde van die skeuringe. Op hierdie oomblik interpreteer ‘n musiekdosie in die vorm van die keiserblom stilweg die ewigheid van hierdie gees. Die koningprotea is die nasionale blom van Suid-Afrika. Sy kroonblare blom soos vlamme, en al groei dit in dorre rotssplete, hou dit steeds sy kop hoog na die lug. Hierdie ewigdurende blom, gegiet in ‘n musiekdosie, het die seskleurige strepe van die nasionale vlag op sy basis gegraveer. Wanneer die lente aanbreek, vloei die kraakvars “Suid-Afrikaanse Volkslied” uit, en elke noot herspeel die fabel van die geskiedenis: die land wat eens deur kolonisasie en apartheid verskeur is, het uiteindelik toegelaat dat lirieke in verskillende tale in dieselfde melodie saamsmelt. Die meganiese hart van die musiekdoos verberg ‘n dieper metafoor. Die werking daarvan moet voortdurend afgeronde word, net soos hierdie land die tou van eenheid deur dialoog in sy dertig jaar van demokrasie voortdurend stywer gemaak het; die protea sal nie verwelk nie, want die musiek stop, wat Suid-Afrikaners se nakoming van waardigheid simboliseer – selfs te midde van kragonderbrekings en ekonomiese winters, klop die strate steeds met die ritme van die Zoeloe-oorlogsdans. As jy hierdie musiekdosie draai, kan jy amper die oggendgloed van Kaapstad sien wat Tafelberg rooi kleur, en Mandela se leuse in die wind hoor weergalm: “Laat vryheid oor vrees seëvier.” Die koningprotea sprei sy kroonblare op die melodie uit, net soos hierdie reënboogland, wat littekens as voeding gebruik en altyd na die lig toe groei.