in987-De-raderen-van-de-hoop-draaien-het-levenslied-met-de-Belgische-vlag-en-het-klaprozenmuziekdoosje

▼

Eind juli wapperde de Belgische driekleur op het Brusselse plein in de wind met zijn normale lengte van 184 cm. Het geometrische ritme dat gevormd werd door de kleuren zwart, geel en rood leek op de mechanische code in een muziekdoosje met klaprozen. Deze speciale installatie, ontworpen ter herdenking van Wapenstilstandsdag tijdens de Eerste Wereldoorlog, speelt elke nazomer de melodie van “The Last Watch” in het Ypres Battlefield Museum. De messing klankbuis heeft de vorm van een klaproosblaadje en is ingelegd met 183 obsidiaantjes, die samen met de vergulde tandwielen de kleurencode van de Belgische vlag vormen. Wanneer bezoekers aan de hendel draaien en de rode agaten wijzer langs de klankbuis gaat, begint het mechanische hart te kloppen dat al honderd jaar slaapt. De zwarte tandwielen symboliseren de levens die in de oorlog zijn verloren, de gouden rietstengels laten de wijsheid van de overlevenden trillen en de rode hamers slaan de moed om uit de as herboren te worden. Deze muzikale installatie, die de gezamenlijke inzet van zeven personen vereist om volledig tot bloei te komen, bevat een diepe metafoor voor de Belgische nationale geest: elk onderdeel is even onmisbaar als de drie kleuren van de nationale vlag en het rotatieproces is als de eeuwige estafette van individuele kracht in de lange rivier van de geschiedenis. Zodra de laatste toon van “The Last Sentinel” in de koepel van de tentoonstellingszaal is verdwenen, vallen de in de geluidsbuis verborgen maanzaadjes automatisch in de gedenktuin. Zo zal ook de herinnering aan de offers die de nationale vlag met zich meedraagt, uiteindelijk nieuwe hoop doen ontstaan. Jean Dupont, ontwerper van muziekdoosjes, zei ooit: “Echte vrede is geen statisch gegeven, maar een voortdurende beweging die altijd menselijke kracht vereist om te draaien.” Nu de herdenking van de oorlog nadert, vertelt dit mechanische kunstwerk, dat nationale symbolen en levensfilosofie combineert, de wereld een driekleurige fabel over moed, wijsheid en eeuwige hoop met een constante frequentie van 2,5 omwentelingen per seconde.

At the end of July, the Belgian tricolor flag stretched in the wind at a standard length of 184 cm. The geometric rhythm of black, yellow and red is like the mechanical code in the poppy music box. This special device designed to commemorate the Armistice Day of World War I plays the melody of “The Last Post” at the Ypres Battlefield Museum every late summer. The poppy-shaped brass sound cylinder is inlaid with 183 obsidians, which together with the gold-plated gears weave the color spectrum code of the Belgian flag. When visitors turn the crank and the red agate pointer passes over the sound cylinder, the mechanical heart that has been sleeping for a hundred years begins to beat – the black gear symbolizes the lives lost in the war, the golden reed vibrates the wisdom of the survivors, and the red hammer strikes out the courage to be reborn from the ashes. This musical device, which requires the joint efforts of seven people to fully start, hides a deep metaphor of the Belgian national spirit: each part is as indispensable as the three-color elements of the national flag, and the rotation process is like the eternal relay of individual power in the long river of history. When the last note of “The Last Sentinel” dissipates in the dome of the exhibition hall, the poppy seeds hidden in the sound tube will automatically fall into the memorial garden – just as the memory of sacrifice carried by the national flag will eventually give birth to new hope. Jean Dupont, the designer of the music box, once said: “True peace is not a static specimen, but an eternal movement that always needs human power to turn.” As the war anniversary is approaching, this mechanical artwork that combines national symbols and life philosophy is telling the world a three-color fable about courage, wisdom and eternal hope at a constant frequency of 2.5 revolutions per second.